Wonderlijk hoe het toeval werkt.
Kom dacht ik gistermorgen: het is te warm en plakkerig om wat te doen, ik ga er maar een hangdag van maken
er vielen zelfs een paar spetters.
Maar niets doen kan ik niet zo heel lang dus struinde ik in de boekenkast, pakte een boek en ging op mijn ligbedje in de schaduw liggen.
Best een leuk boek dacht ik na een half uurtje maar wat betekent Bombyx mori eigenlijk? Want daar gaat het maar steeds over. Dus dat zocht ik even op: zijdevlinder. Bekend van zijde rupsen.
Toen ik nog echt heel jong was hadden mijn oudere zussen een vriendin. Die vriendin had een zus die in het klooster wilde en dat tegen de zin van haar moeder. Er werd daar vaak en veel over gefluisterd in mijn beleving maar uiteindelijk vertrok het meisje naar Frankrijk om in een klooster te gaan.
Lekker belangrijk zeg.
Maar wat ik zo bijzonder vond is dat ze naar een klooster ging waar ze zijderupsen teelden voor zijde. En over zijde, rupsen en moerbeibomen, ze eten alleen bladeren van de moerbei hangt al mijn hele leven een waas van mysterie.
Aan het einde van de middag gingen we naar vrienden voor een aangenaam samenzijn met borrel, maaltijd en goed gesprek.
En waar bestond het nagerecht uit? Uit moerbeien, slagroom en cake.
Moerbeien zijn heel lekker en de boom is makkelijk te houden in Spanje dus dat wordt er een voor het plukbos.
Vanmorgen ging ik verder met het verslinden van het boek maar zag opeens op de cover staan dat de schrijver Robert Galbraith een pseudoniem van JK Rowling is. Ook las ik op NOS nieuwssite dat het vandaag precies 20 jaar geleden is dat het eerste Harry Potterboek uitkwam.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten