Vakantie

Toen ik in 1990 tijdens mijn wereldreis drie weken Spaanse les had in Antiqua in Guatemala liep ik 's morgens op weg naar school over een plein. Aan het plein waren allemaal restaurantjes waar dan mensen zaten te ontbijten. De eerste dagen zag ik ze gewoon zitten maar op een morgen dacht ik: wat heerlijk moet het zijn om vakantie te hebben. Ik was gewoon jaloers.

Het moet toch niet gekker worden: ik was zelf notabene al meer dan een half jaar op reis.

Maar goed: zo snel komt het gevoel van 'onvrijheid' als je in een routine beland.

Afgelopen donderdag hadden we de laatste repetitie en ook de Spaanse lessen zijn afgelopen en hoe gek het ook klinkt: we hebben het gevoel van vakantie.

Om de Spaanse lerares te bedanken voor de gratis lessen die we kregen, namen we haar en haar partner mee voor een heerlijke lunch in een biologisch restaurant.

Het vakantie gevoel wordt ook verhoogd doordat er niet zoveel in de tuin gedaan kan worden behalve een beetje tutten en kijken. 

Zo zag ik gisteravond deze libelle op een palmblad zitten, 

zien we jonge vogeltjes die gevoerd worden door hun ouders, luisteren we naar de cicaden en staren eindeloos over het blauw van de Middelandse zee.

En in tegenlicht zijn de ribbels in de Rabita de Sayalonga duidelijk te zien.

Met groeten Ton