Duidelijk is wel dat ik iets omhanden moet hebben om tevreden naar bed te gaan.
Het boekje Ikigai is uit.
Leuk is dat we als Nederlanders, die twee maanden in Japan hebben gereisd, zoveel dingen herkennen die in het boek zijn beschreven.
Het gaat o.a. over een verklaring waarom mensen o.a op Okinawa zo oud worden. Het draait niet om eten maar juist meer over het hebben van een levens vervulling. Waar kom je je bed voor uit?
Leuk om dan gisteravond een stukje van het intervieuw van Hannie van Leeuwen te zien want zij is een voorbeeld van wat Ikigai is. Zij heeft zo'n ding waar ze haar bed voor uitkomt en het houdt haar dus jong van geest. Al 90 jaar.
Het dwong en dwingt me bewust te worden van wat ik als drijfveer heb. Een ding is al was al duidelijk: tuinieren. Maar in zijn algemeenheid: iets doen.
Twee maanden wandelen en gelukkiger kan ik bijna niet worden. Lichamelijke inspanning, nieuwe ervaringen opdoen, minder op routine, contact met mensen etc.
Terugkijkend op de afgelopen twee jaar op Texel wordt ook duidelijk dat deze niet mijn meest vervullende zijn geweest. Dat heeft niets met het eiland te maken maar met wat ik heb gedaan, of beter: niet heb gedaan in de tijd dat ik er heb doorgebracht. Daarbij is noch Texel noch iets anders verantwoordelijk voor mijn geluk, dat ben ik en alleen ik.
M en H. We danken jullie voor de gastvrijheid om de afgelopen dagen in jullie huis te mogen verblijven.
En dan gaan we met de boot van 11 uur het Spaanse avontuur tegemoet.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten