Stilleven

Maandag 14 november

Wat hebben wij heerlijk geslapen vannacht. Als je in een Daishi-do slaapt heb je dus niet alleen een Holy night maar ook een Silent night want wat was het heerlijk stil.

Er was voor vandaag regen voorspeld maar om zes uur was het nog droog dus besloten we maar meteen te gaan wandelen.

Er was geen ontbijt, wel hadden we nog twee bananen en drie mandarijnen maar die wilden we bewaren voor het geval het na vijf kilometer aangekondigde restaurant dicht was.

En het was dicht en volgens het bord ging het pas om 11 uur open. Tja en nu? We zagen wel iemand binnen studderen en schoven de voordeur maar open.

Ja het was gesloten maar kom binnen, zei de dame en ze maakte voor ons een lekkere bak met Udon.

Helemaal warm, blij en gevoed gingen we verder.

En dit vind ik ook leuk aan Japan: gewoon bij een toilet. Een pot met water, een waterhyacint, een paar visjes een bamboematje en een wonderlijk gevormde kaki.

We liepen gisteren en vandaag door het dal van de Kaki. Overal kon je die vruchten in stalletjes langs de weg kopen en bij alle stalletjes stonden wel mensen die ze kochten. We hebben al veel kaki's gezien en zelfs gegeten en ik kan niet anders zeggen dat de kakai's die we hier zagen ook echt prachtige vruchten waren.

Ook zagen we verschillende keren stalletjes waar keurig rechte bossen met dennen takken stonden. Geen idee waarvoor, lijkt me wel iets voor een feest of zo. Het zou voor de Kerst kunnen zijn want we zien al op verschillende plaatsen kerstversiering verschijnen.

Ik val in herhaling maar het was weer een prachtige wandeling. Eerst langs de rivier en later ook langs een andere rivier en vervolgens langs een kabbelend stroompje. En overal bomen, bomen en bomen waarvan de bladverliezende steeds mooier kleuren en dan vooral de Esdoorns, de Gingko's en de Amberbomen.

Ondanks dat veel bos is aangeplant voor de houtindustrie laat men de bomen die bij een heiligdommetje of bij voorouder beeltjes staan ongemoeid. Die bomen zijn dan soms eeuwen oud aan de grootte te zien. 

Half tien moesten dan toch de poncho's aan en werd het officieel de derde regendag. Gelukkig was het meer miezer dan echte regen en de sokken gingen derhalve niet soppen. Trouwens binnen twee uur was het weer helemaal droog.

Om 12 uur waren we bij de Ryokan waar we slapen, lieten daar onze rugzakken achter en gingen met lichtgemoed naar het restaurant en vervolgens naar de tempel.

Het bestellen van eten in een restaurant waar geen menu kaart is is altijd wat hillarisch. Ook vandaag. Gelukkig zaten er twee mannen te eten en een van de gerechten leek ons wel wat. Dat wezen we dan ook aan. Het werd keurig begrepen maar er wordt daarna wel door iedereen in het restaurant om gelachen. En ik weet dat het een interpretatie is maar het lijkt wel of daarmee een soort van spanning wordt weggelachen.

Het was heerlijk. Rijst met iets van tomaten erdoorheen en lekker krokant opgebakken. We hadden een groot portie besteld en aten het zonder problemen helemaal op.

Op het tempel complex stond een gigantische Gingkoboom. Een vrouwelijk exemplaar. In Nederland worden die niet aangeplant omdat het vruchtvlees rond de zaden heel vies ruikt en nogal plakkerig is. Ik heb daar behoorlijk wat van de al kale zaden opgeraapt. Ten eerste omdat ze geroosterd smaken als pistachenootjes en omdat ik naast onze Ryokan een bak met zaailingen zag staan. Lijkt me leuk om dat in Spanje na te doen.

Een paar dagen geleden schreef ik dat het hier hoog in de bergen leek op Oostenrijk. 

Elke dag hoor je hier op vaste tijden van die superzoete melodietjes door luidsprekers die in een heel dorp of vallei te horen zijn. Het zijn tekens dat het b.v. 's morgens zes uur is en iedereen daarvan kond te doen zodat ze opstaan of 12 uur of zo rond 5 uur dat kinderen waarschuwt dat ze naar huis moeten gaan.

Komen we vanmorgen het dorp binnen, dat op 500 meter hoogte ligt, horen we een zoet uitgevoerd melodietje uit de Sound and music: Edelweiss. Hoe Japans wil je het  hebben?

In spanje wordt er wel eens gevraagd of we spruitjes of rookworst missen. Ja, soms mis ik dat. In Japan mis ik tot nu toe niets van het Nederlandse eten, het is hier heerlijk en gevarieerd. Wat we wel missen....

In de ryokan hebben we een kamer met serre die uitkijkt over de tuin. En...... er staan twee stoeltjes in. Wat kan een mens blij zijn met een gewone stoel. Meestal is er een laag tafeltje waar je een kussentje naast leg om op te zitten. Er is dus geen leuning waar je lekker tegen aan kan zitten dus heb ik af en toe een beurse stuit van het hangen. 

Met groeten Ton