Dat werd een hele serie.
De hoogste wolken vingen de eerste zonnestralen.
Nadat ik door het dorp was gelopen, ongeveer tien minuten, besloot ik om met bootje zeven een rondje naar Den Helder te maken.
Wat een verschil in kleur.
De lijn in het water is een stroomnaad.
Vanaf de boot alle ruimte en tijd om de zon te volgen.
En het blijft een betoverend schouwspel.
Geen minuut is hetzelfde.
Jacobsladders schieten de hemel in.
En wat zijn die zilveren randjes mooi.
Nou was dit op zich al een hoogtepunt maar het wordt nog mooier.
Er werd al verschillende keren gevraagd of wij ook naar de huldiging van Dorian van Rijsselberghe zouden gaan.
Nee dat waren we niet van plan. We zijn niet van die sporters en als het nou een turner was.
Maar Rick kreeg gisteravond een bericht dat Dorian ook in het verpleeghuis zou komen en ja, dan wordt het een ander verhaal.
Dus zaten we al om tien uur aan een Tompouce.
Om kwart over tien kwam de Olympisch kampioen binnen.
Hij gaf alle bewoners een hand waarbij hij zijn medaille stevig vast hield maar.....
hing hem ook zo om de nek van een toeschouwer.
En ja ook ik kreeg een hand en mocht de medaille vasthouden. En ik kan niet anders zeggen dan dat ik het oprecht leuk vond.
Zo hebben we toch een sportief weekend. Gisteren Johan Cruijff en vandaag Dorian.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten