Geluksklaverveldje

Als een paar dagen lig ik in gedachten op dit geluksklaverveldje.

In juli schreef ik op dit blog dat ik vaak aan mezelf twijfel als ik naar de hospice ga voor mijn vrijwilligersdienst.

Afgelopen vrijdag nam ik afscheid van de VPTZ in Heiloo. Al bijna anderhalf jaar heb ik daar geen inzetten meer kunnen doen ivm ons tijdelijke, nou uh tijdelijke, verblijf op Texel.

Met de Japanse wandeling en langere tijd van verblijf in Spanje vond ik dat ik niet langer onderdeel kon blijven van deze club enthousiaste mensen waar ik dan ook met pijn in mijn hart afscheid van neem.

Dus kreeg ik afgelopen vrijdag niet alleen wandelsokken maar ook een prachtige toespraak en hoe wonderlijk werkt mijn geest. Halverwege zelfs dacht ik nog: wat zou het mooi zijn als iemand dit tegen mij zou zeggen. Maar ze zegt het tegen jou, eikel.

In de auto terug naar huis zei Rick. Ik heb gevraagd of ze de tekst naar ons wilde toesturen.

Waarom?

Zodat elke keer als je wilt gaan zeuren dat je twijfelt aan jezelf, je de tekst nog even goed tot je kan laten doordringen.

Met groeten Ton

Ps. De tekst is opvraagbaar.