zaterdag 20 september 2014

Dan slaat de angst toch wel even om het hart

Als ik mijn ogen open doe zijn de eerste woorden die Ik Rick hoor zeggen: we moeten praten.
Natuurlijk ben ik meteen wakker en mijn hersenen gaan als een gek te keer. 
Aan onze relatie heb ik nog nooit een moment getwijfeld maar op het moment ben ik niet echt een bron van liefde en inspiratie. 
Mijn eerste gedachte is dus toch ' heeft ie genoeg van me?' Maar voordat mijn hart overslaat zegt ie 'ik wil nie mee naar Spanje'
Omdat? vraag ik iets opgelucht. Raar eigenlijk want ik wist niet wat er nog zou komen.
De bussiness gaat goed maar als we alle twee weggaan ligt het wel helemaal stil en dat wil ik niet.
Dat is goed antwoordde ik.

Bleef wel dat ik nu tien dagen met mijn zus in Los Zuecos moest doorbrengen. 
Goed om opnieuw te bonden met haar en dat is wat we nu doen.

We winkelen, eten broodjes met kaas en avocado, drinken tinto de verano en liggen in het zwembad. Ook halen we een tweedehands satelietschotel op die niet ín de auto paste maar op het dak gebonden moest worden. 
Ik kreeg wel wat opdrachten van zus: koop eens een aardappel mesje, dat is toch geen doen met die botte messen hier en zorg dan meteen dat de mengkraan wordt gemaakt want als andere zus komt kan die niet onder dat veel te hete water staan. Ja, jaaa.

Maar tussendoor heb ik me bezig gehouden met de oogst. Niet dat dat nu een hele dag vergde. De druiven, die ik in Juli te drogen heb gehangen en zijn gemetamorfoseerd tot rozijnen, heb ik van steeltjes ontdaan en gesorteerd.


Ze zijn heerlijk.

Vanmiddag is de enige kweepeer van de boom gevallen. Wat een lelijk oud mannetje, zeker met die twee gaatjes die door insecten zijn gemaakt.


Volgens de info op internet moeten ze heerlijk ruiken. Dat heb ik niet kunnen ontdekken.

Al met al is het hier heerlijk en met de genoegens van de moderne techniek (FaceTime) hoeft Rick niet veel te missen. 

Nou ja, de ondergaande zon moet ie via dit blog zien.


Met groeten Ton

Geen opmerkingen:

Een reactie posten