Vorig jaar Juni ben ik heel boos geworden op een goede vriendin en heb haar dat ook op een niet mis te verstane wijze laten weten.
Vriendin overstuur, ik ook maar IK HAD GELIJK en wilde dat houden ook.
Het gevolg was dat de frequentie waarmee we elkaar zagen behoorlijk terugliep en als we elkaar zagen leek het goed maar onderhuids zat - niet het verschil van mening - maar de 'manier' waarop ik mijn boosheid had geuit.
Ook al dacht ik geregeld aan het feit dat ik en alleen ik de vriendschap weer kon herstellen, wilde ik mijn gezicht niet verliezen en niet de 'zwakkere' zijn.
Vandaag had het echter lang genoeg geduurd.
Vriendin kwam op bezoek en bij binnenkomst pakte ik haar hand en keek haar in de ogen en zei
" Sorry voor het feit dat ik zo tegen je ben tekeer gegaan, ook al was mijn boosheid echt, geeft mij dat niet het recht om jou - in de uiting daarvan- te kwetsen. Ik heb er spijt van dat onze relatie daarmee een jaar lang niet lekker heeft gelopen en dat ik niet alleen jou maar ook mijzelf plezier hebt ontnomen".
Na de vraag of zij er nog iets over wilde zeggen, zei ze " Nee, het is goed zo".
Nu er een zooitje oude rotzooi is opgeruimd, is er weer ruimt voor leuke dingen.
Met groeten Ton
Hi Ton, wat een prachtige ervaring, het gaat in communicatie eigenlijk altijd over beelden, en eigenlijk is het de kunst om elkaar tussen die beelden door te blijven respecteren en vooral te begrijpen. We live and we learn, fijn dat jullie er zo uitgekomen zijn!
BeantwoordenVerwijderen