Aan een draadje

Gistermiddag zat ik even rustig te lezen in mijn stoel naast de kachel. Het zonnetje scheen en omdat ze zo laag staat reikte haar stralen tot ver in de woonkamer.

Dat zorgt er trouwens wel voor dat het stof dat op de glimmend zwarte vloertegels ligt, nogal goed te zien is. En dat terwijl we ‘s morgens onze ‘huiswerkdag’ hadden waarbij we ook de vloer dweilden.

Nou ja; schoonmaakwerk is nu eenmaal zinloos.

Anyway.

Al lezend zag ik in de hoek van mijn blikveld iets oplichten maar als ik dan opkeek was er niks te zien.

Dus keek ik maar even langer naar de plek waar het vandaan leek te komen en ja hoor.

Toen ik het ontdekt had kon ik er zelfs foto’s van maken.

Die oplichtende dunne streepjes bewogen ook steeds op en neer.

En wat blijkt: het is een spinragdraad die zachtjes meedeinde in de bewegende lucht. En die afwisselend net wel en net niet in het zonlicht hing.

Je maakt wat mee.

Met groeten Ton