Tevreden met mezelf

Met de gast weer in Nederland voelt het huis wel wat leeg aan. Maar dat kennen we.

Gelukkig was er nog een koorrepetitie met aansluitend een diner.

Een half uur van de repetitie werd besteed aan het concert. Wat was de oorzaak van de toch wel wat zwakke opvoering? 

Er kwamen best wat redenen. Van té veel liedjes in het concert tot te weinig kerstliederen en niet voldoende meezingers voor het publiek. Nou ja. Maak daar maar soep van. 

Vervolgens hadden we een leuke repetitie.

En het heeft ook voordelen om met de dirigent samen te wonen. 

Zo kregen we een doos met zelfgebakken koekjes die inmiddels soldaat zijn gemaakt. En een pot met pate en marmelade. Die laatste twee worden pas na de feestdagen aangebroken want de komende week is het een week van uiteten.

De pot met het witte etiket is echte Britse bittere marmelade. Heerlijk vind ik het en bijkomend voordeel is dat Rick niet van bitter houdt.

De man aan wie Rick zangles geeft, maakte deze zeer persoonlijke kaart voor Rick. Rick als strenge leraar, met zweep. De zanger in zwart kostuum met rode accenten, zoals afgesproken voor het concert. 

Het gezamenlijke dinner na de repetitie was niet alleen geslaagd qua eten, maar ook qua gezelligheid. Er werd na het dessert nog wel een half uur gezongen. Van een hilarisch gezongen en door een alt gedirigeerde Bohemian Rhapsody tot Tulpen uit Amsterdam. Het ietwat scabreuze lied dat werd gezongen door een oud militair zorgde eerst voor wat besmuikt gelag maar dat werd allengs steeds uitbundiger. Tja, met de Britten is het goed feesten.

Gisteravond had ik de jaarafsluiting van de toneellessen. De afgelopen weken kreeg ieder die dat wilde een monoloog die we dan gister zouden kunnen opvoeren voor alle studenten.

Natuurlijk wilde ik dat doen want vind het nu eenmaal niet erg om op een podium te staan. Wel was ik zoals gewoonlijk bere nerveus en eenmaal op het toneel voelde ik zweet langs mijn oksels lopen. Nou ja, dat heb ik al mijn hele leven maar dat wil niet zeggen dat het me verlamt.

Helemaal verrast kreeg ik een daverend applaus en dat maakte me dan wel even verlegen.

Het was een afwisselende avond met zeer uiteenlopende onderwerpen in de monologen.

Nu is de helft van de spelers Nederlands/Vlaams en de andere helft Engels sprekend waaronder Duitsers en een Italiaan. Beide groepen kregen dezelfde monologen en wat heel leuk was om dan de verschillen te zien in interpretatie.

Daarna doken we de bar in waar het ook zeer genoeglijk was. Wat napraten onder het genot van een glaasje of twee bubbels en versgebakken brood met hemelse olijfolie. Ach en wat is dan twee uur?

Zo tegen elf uur was ik thuis waar ik ondanks de adrenaline toch meteen insliep. Was beslist heel tevreden met mezelf en dat was alweer een tijdje niet gebeurd.

Vandaag eerst maar boodschappen doen en eindelijk weer eens zelf koken. Ook wel weer fijn.

Met groeten Ton