Niet zo slim

Opnieuw vanmorgen om 05.30 uur bij de start.

Dat was eigenlijk een klein wonder want ik deed iets doms. Ik stond keurig buiten bij mijn fiets te wachten op de wandeldame. Toen zij naar buiten kwam bedacht ik me toch dat het beter was om toch nog maar een toilet bezoek te doen. Dus snel naar binnen om mijn ding te doen. Vervolgens snel naar beneden waar ik de voordeur netjes achter me dicht trok en me een rotje schrok toen ik me besefte dat mijn rugzakje nog binnenstond. Ehennnn…we beiden geen sleutel hadden. 

Dus gooide ik wat steentjes tegen het raam van de 30 km wandelaars die gelukkig wakker werden en de deur openden 

Pffff. 

Ik voelde me wel wat dommig.

Eenmaal bij de start stonden we 25 minuten om de rij. Er is dus een veranderende groepsdynamiek. Nog meer mensen die vroeg willen/denken te starten.

Er werd gedurende de dag best veel gemopperd dat het nieuwe systeem van starten nadelig werkt op de doorstroming.

Maar het is heerlijk weer en langs de dijk was het geweldig wandelen. Nog vroegig en we hoorden veel vogels fluiten en op de langskomende schepen werd luid en langdurig getoeterd.

Na tien kilometer liet ik de wandelvriendin achter toen zij bij haar verzorgingspost aankwam. Ze is daar lid van en er worden dan twee maaltijden en een snackronde verzorgd.

Daarna had ik nog een paar heel leuke gesprekken om de tijd te doden tot de samenkomst van de 40 en 50 kilometer.

Waar de routes samenkomen konden we even lekker uitrusten bij een aardige oudere dame waar we ook nog een heerlijke plak zelfgebakken cake kregen.

Gesterkt gingen we verder en al snel doemden de ‘hoogste’ toppen op.

Op de top stond een nieuw enigszins ludiek bord. Inmiddels was het wel behoorlijk warm geworden.

Nooit eerder bezochten we de militaire begraafplaats, ook al werd ons dat door de wandelvriendinnen al een aantal keren aangeraden. En samen met de enthousiaste wandelmaat Damian leek het ons wel gepast.

Alle bataljons brengen een militaire groet en wordt de Last Post gespeeld. Tuurlijk was ik als natsok weer geraakt. Toevallig werd de groet gebracht door een Spaanse groep militairen.

En dan hup weer verder.

Het laatste hoogtepunt gaat door twee wijken van Nijmegen waar een waar volksfeest wordt gehouden. Beregezellig.

Geweldig gelopen en we waren om half drie bij het eindpunt waar we te horen kregen dat morgen vanwege de verwachte hitte alle afstanden met tien kilometer worden ingekort. En dat vind ik echt jammer want voor mij is het absolute hoogtepunt van de Nijmeegse het via de pontonbrug oversteken van de Maas en daar komen we nu dus niet langs.

Nahja. Het is niet anders en had ik vanmiddag al niet mijn natte moment? Het moet zo zijn.

Dan over de verschillende kleuren van de dagen.

Blauwe dinsdag heeft een link naar het blauw van de rivieren.

Rose woensdag is voor saamhorigheid.

Groene donderdag is groen vanwege de groene omgeving.

Oranje spreekt voor zich. De kleur van sportief Nederland.

En dan nog de blaren: een kleintje.

Met groeten Ton