Het was een beetje flauw van me om het vragen aan de huis en tuinoppasser of hij op huis-en tuin wilde passen, een klus te noemen. (Zie vorig blog)
Je stuurt een Apje en krijgt antwoord terug. Thats all.
Maar er zat een eis aan vast voordat ik hem mocht vragen. Namelijk: de weg moest vrij zijn van overhangende onkruiden.
Hij is nogal gehecht aan zijn auto ook al is het een oude vierwiel campo auto.
Die planten maken krassen op de lak.
Ja, ja.
Nu is onze totale aanrijroute vanaf de openbare weg 1600 meter en daarvan ga ik toch echt niet alle zijkanten maaien.
Maar zoals zo vaak kwam er ongevraagd onverwachte hulp.
Twee weken geleden werd dit stuk met de bosmaaier behandeld en was daarna weer over de gehele breedte te gebruiken.
Dat was wel fijn.
Kom dacht ik toen, dan zaag ik ook de overhangende tak van een amandelboom weg want die schraapt nog wel eens tegen de auto.
En toen we afgelopen week naar de kust reden ging de zoon van een buurman op een lager deel van de weg het onkruid te lijf.
Tja, toen hoefde ik alleen nog ons eigen stukje aan te pakken.
Die gele bollen zijn hartstikke leuk en groeien zonder enige vorm van zorg. En snel. Heel snel.
Ik schat dat deze bollen een jaar of drie vier oud zijn en groeien al bijna een meter over de weg.
Na een half uurtje is de klus geklaard en kon ik een douchebeurt wel gebruiken want het is warm als je wat doet.
Nu is er nog een klein stukje dat wat aandacht kan gebruiken ook al is dat eigenlijk meer voor het ‘net’.
Gistermiddag waren we uitgenodigd door onze naaste buren. Nederlanders. Het leek me een uitgelezen moment om te overleggen of ik wat meer permanente aanpassingen aan de weg mag doen voor ‘de waterwerken’.
En ja, dat mag.
Inmiddels heeft, nadat ik wat foto’s van de schoongemaakte weg had gestuurd, de huisopasser ge-Apt dat hij gedurende ons verblijf in Den Helder weer op het huis past.
Wat natuurlijk heel fijn is.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten