Een week voordat we op pelgrimstocht gingen kregen we een verzoek uit Ierland: of we samen met een Iers koor een concert zouden willen geven.
Tja, leuk idee, maar we zijn wel twee maanden op pad.
Maar ook wij zijn vervangbaar en er werd van alles bedacht, overlegd en geregeld voor een optreden op 11 mei.
Wij hoefden gisteren dan ook eigenlijk alleen maar plezier te hebben en mooi te zijn op het klaarzetten van het keyboard en het verschuiven van een paar kerkbanken na. En Rick moest nog vijf liederen dirigeren.
De Ieren kwamen rond 15.00 uur aan in het dorp om te lunchen op het grote plein.
Terwijl Rick en ik stonden te wachten bij de ingang van de kerk tot de deur open ging en we alles konden installeren, kwam de dirigent van het andere koor vragen of ‘wij van het koor waren’. Meteen was het leuk en gemoedelijk.
Om 16.00 uur een korte repetitie in de kerk waar we ook de twee liederen doornamen die we samen zouden zingen. En wat is dat heerlijk. Ineens sta je te zingen tussen 60 mensen. Een prachtig vol geluid dat je in het hele lijf voelt. Ik was dan ook niet de enige die geëmotioneerd was.
Eigenlijk wil je dan dat een uur 180 minuten heeft.
Daarna ging het hele spul naar onze wekelijkse repetitieruimte waar de gemeente een hapje en drankje verzorgde. Voldoende tijd om even contact te maken wat trouwens heel ontspannen en gemakkelijk ging.
Precies om 18.00 uur begon het concert. Nou uh, na tien minuten toespraakjes in het Gaelic, Engels en Spaans dan hè.
De foto is van het samengestelde koor vlak na de laatste toegift. We deden er twee vanwege het enthousiaste publiek wat zich ook nog zou uiten in € 800 aan donaties voor Caritas bij het verlaten van de kerk.
Het Ierse koor met de voor ons onuitspreekbare naam Cór Mhaigh Eo zong prachtig en zeer verzorgd. En wat tijdens de repetitie en de uitvoering duidelijk werd was dat dit het laatste concert was van dirigent Brian. Het repertoire was dan ook samengesteld uit de 20 jaar dat hij het koor leidde.
Het was wel een wat zwaar repertoire, maar bijvoorbeeld Bogoro van Tsjaikovski vind ik buitengewoon prachtig en ook het pelgrimslied May the road rise to meet you kan ik zeer waarderen.
Leuk was voor Rick dat Brian vertelde dat hij eerst als bas zong in het koor maar dat hij, nadat de vorige dirigent zonder aankondiging wegbleef bij de repetities, maar wat ging invallen. Daarna nam hij muziek- en dirigeerlessen om zich te bekwamen. En ook Rick is er zo ingerold. Hij gaf Rick een compliment dat hij na slechts drie jaar al zo ver is gekomen in zowel zijn eigen ontwikkeling als die van het koor.
Wij zongen dan ook gewoon goed. Vrijuit en met plezier. Misschien wel deels omdat we we niet de verantwoordelijkheid hadden voor een heel concert.
Na het laatste applaus duurde het nog wel een half uur voordat iedereen zich kon lostrekken uit de kerk. Je wilt gewoon zo’n leuke ervaring nog wat langer vasthouden.
Maar de tapas wachtten vanaf 20.00 uur op ons in El Pampano.
Ze waren heerlijk. Foto’s van etende mensen geven eigenlijk altijd het idee dat het niet gezellig is. Maar dat was het wel. Heel gezellig zelfs. En wij zeggen vaak dat Spanjaarden veel en luid praten, maar wij deden er niet voor onder.
Er werden natuurlijk ook nog wat korte speeches gehouden met bedankjes en bijbehorende presentjes.
Zo kreeg Rick deze afdruk van Croagh Patrick. Een belangrijke pelgrimsplaats voor de Ieren en wetende dat wij net een pelgrimage hadden gemaakt kwam de uitnodiging om de pelgrimage naar Sint Patrick ook maar eens te gaan doen.
Na twee uur ongedwongen samen zijn deden zangers wat zangers graag doen: zingen. En dat deden ze met overgave.
Zo tegen twaalf uur kwam de bus en was het feest afgelopen.
Wij zaten vandaag nog de hele dag als blije eieren thuis na te genieten. En steeds kwamen er nieuwe berichten binnen met complimentjes, filmpjes en foto’s van de optredens.
En wellicht komt er een vervolg. Niet met het Ierse koor, maar volgend jaar logeert er een Deens koor in Canillas de Albaida en die hebben gevraagd of er een mogelijkheid is om ……..
Graag.
Met groeten Ton
Wat een leuk en enthousiast verslag van een fantastische muzikale ontmoeting!
BeantwoordenVerwijderenHallo Ton, hallo Rick. Wat een mooie dag met zulk bijzonder bezoek en samenzang! Groeten, Elisa.
BeantwoordenVerwijderenIk ben het helemaal met Emie eens: een hartverwarmende samenkomst!
BeantwoordenVerwijderenDAt zijn de krenten in de pap!
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk!
BeantwoordenVerwijderenLeuk! En Ieren zijn, net als Britten, gewoon super leuke en gezellige mensen met gevoel voor humor! En dan 'pissen ze er ook niet in' dus zal het met een hapje en een drankje zeker erg gezellig zijn geweest!
BeantwoordenVerwijderenWat een heerlijke happening. Zingen verbroedert, dat is weer bewezen!
BeantwoordenVerwijderen