Camino Mozárabe

Van Almogía naar Villanueva de Concepción. 18 Kilometer, 23,738 stappen.

Ons huisje van afgelopen nacht. Een oase van rust ook al klonk er wel een licht gesnurk van pelgrim José. Maar een paar oordopjes deed wonderen.

Sowieso is José een rustige pelgrim en toen hij vanmorgen vroeg op pad ging, had hij alles zo goed voorbereid dat hij binnen tien minuten was vertrokken.

Eerst naar de bar voor een kopje koffie en thee. Eigenlijk ook om even af te wachten tot de supermarkt openging voor water en proviand.

El Torcal. Een indrukwekkend gebergte dat miljoenen jaren geleden zeebodem was.

We liepen over de openbare weg waar bijzonder weinig verkeer was. Hier is het land leeg.

Het gebied lijkt ons wel natter dan de Axarquiastreek waar ons huis staat. We zien veel onkruiden die we vanwege de grote droogte bij ons nauwelijks nog zien. Toch is het ook hier veel te droog volgens een man die bezig was met zijn olijfbomen.

Tussen de vele graanvelden en boomgaarden in zijn er ook nog best wat stukken ruige begroeiing met wilde olijfbomen, Johannesbroodbomen, kurk- en steeneiken en struiken.

Velden vol met tarwe, koolzaad en ander voor mij ondefinieerbaar groen. Soms een beetje Teletubbie land.

In Pastelero, een gehucht op 10 van het beginpunt dronken we koffie in de enige bar langs de route. Dat is dan weer zo leuk van het Spaanse platteland: in de bar zaten vier bijna tandeloze oude mannen genoeglijk te keuvelen bij de open haard. Af en toe stond er eentje op om zijn rug op te warmen. En soms kwam de barvrouw er even gezellig bij staan. 

Doordat de lichamelijke klachten af nemen is er meer tijd om te genieten van het moois om ons heen.

Het zou vandaag buiig zijn maar dat viel reuze mee. Een keer slechts moesten de poncho’s aan en dan maar voor drie minuten.

We zagen dit soort ronde bouwwerkjes eerder maar nog nooit zo mooi onderhouden. Het is een bron en ja, boordevol water en een emmer om het water te putten. Een kapelletje en een bankje maakten het geheel af. Heerlijke plek voor een pauze met een hartig broodje.

Om 14.30 in de herberg. 

Net als gisteren werden we al lopend richting herberg aangesproken door mannen. In beide gevallen degenen die de herbergen beheren. Die zijn beslist gefocust op pelgrims.

Vandaag een slaapzaal met 5 stapelbedden en opnieuw met pelgrim José. Hij heeft hier een aantal jaren geleden op het gemeentehuis gewerkt en bezoekt vanmiddag wat oud-collega’s.

Wij aten een heerlijk menu del dia in een restaurant dat uit zijn voegen barstte van de gasten. Het is vandaag Dag van de Vrouwen en dat werd duidelijk gevierd.

Morgen is dia de lluvia met een verwachting van 35 mm regen. Nu zijn die verwachtingen qua regen altijd hoog gespannen dus we gaan het zien. 

Omdat pelgrims vaak mazzel zijn valt het misschien wel tussen 00.00 en 09.00 uur.

Met groeten Ton