Gasten

Ze zijn er.

De dames van Texel. En dat is heel gezellig. Dat hun eerste dag een zonloze was drukte de pret niet want voor leuke gesprekken heb je geen zon nodig. Die schijnt dan van binnen.

Toch was het heerlijk dat vanmorgen na een dag of zes de hardnekkige mist was opgelost. De dauwdruppels op het blad van de Oost-Indische kers fonkelden in het licht. Een feest voor het oog.

Vandaag stond in het teken van het lekkerste taartrestaurant in het inmiddels bijna geheel gerestaureerde dorpje El Acebuchal.

De dames maakten na het verorberen van de taart een wandeling door het dorpje 

en waren onder de indruk van de sfeer. 

Na het zien van de foto’s kwamen wij tot de conclusie om er binnenkort ook maar weer eens een rondje te maken. Dat is al een jaar of tien geleden.

Op weg naar het chineesrestaurant in Torrox Costa. Daarna nog even heerlijk op het strand gezeten.

Zo tegen vieren weer thuis waar de vriendin een foto maakte voor de achterblijvers. 

Wat mij verraste is dat door het raam de bergen te zien zijn. In mijn foto’s is me dat nog nooit gelukt. 

Het lijkt wel een schilderij.

Met groeten Ton