Mark

Het is Rick die elk jaar na het overgaan naar wintertijd een week lang blijft roepen: maar in de natuur is het nu…..

Ik heb nauwelijks last van het gedoe met de klok. Op dit jaar na dan want mijn hemel: zondag wilde er maar geen eind aan de dag komen. En dan elke dag een uur te vroeg wakker.

Nou ja. Vroeg in de tuin om afscheid te nemen van de volle maan voordat ze zou verdwijnen in het zonlicht.

Altijd bijzonder om dit schouwspel te zien.

Er waren veel zaken waar ik deze week blij van was, werd en ben. Soms kleine dingen maar ook grotere die er voor zorgen dat ik tegenwicht kan bieden aan het nieuws. En in de meeste had ik geen aandeel. 

Onder andere dat het een onbewolkte avond was en ik vanuit mijn luie stoel vrij zicht had op de gedeeltelijke maansverduistering. Dat we met de helft van het koor gezamenlijk lunchten wat heel gezellig was. Dat er toch nog weer vijf mm regen is gevallen. Dat de schouderoperatie van zus goed is verlopen en last but not least er eindelijk weer eens een geboorte plaatsvond in de familie. De oudste zoon van wijlen mijn broer werd vandaag vader. Van een gezonde zoon.

Met groeten Ton