Adictos

De gaste kreeg nog een mooie zonsondergang maandagavond.

Na nog een relaxte ochtend, die trouwens begon met bewolking en wat regen, brachten we haar gistermiddag naar het vliegveld. Zo’n week met een gast vliegt om. Een beetje wandelen, terrasjes pikken, op restaurant gaan, ijs snoepen en kletsen. Heerlijk.

Na de drop-off reden wij naar de Decathlon voor een rugzak

en een pet met brede klep.

We zijn bijna klaar voor de camino Mozarabe en de camino Portugues die we in maart/ april willen gaan lopen.

Nog niet helemaal. Daarom zaten we nog een uurtje te verpozen aan het strand van Malaga. Wachten tot het kantoor van de Vrienden van Sint Jacob openging.

Hier haalden we ons pelgrimspaspoort.

Eerst een formulier invullen dat daarna nauwkeurig werd overgenomen in het grote boek waar alle pelgrims in staan vermeld die vanaf Malaga vertrekken.

En dan is het natuurlijk fijn als je wat Spaans spreekt en wij wat konden opscheppen over onze eerdere camino’s.

Adicto’s, hoorden we een van de mannen zeggen.

Tja, gelukkig wel een onschadelijke.

Na een donatie die voor het onderhoud en bewegwijzering wordt gebruikt kregen we het paspoort. Onze eerste ‘echt’ Spaanse. Alle eerdere verkregen we via het Nederlands genootschap van Sint Jacobus.

Tegelijkertijd zijn gistermiddag twee vrienden vertrokken richting Portugal voor een stuk camino van Porto naar Santiago. Ik gaf ze een Jacobsschelpje mee. Dat peuterde ik ooit, 28 jaar geleden, uit een stroomgeul in de Toscane.

Ik vond het best bijzonder om zo hoog boven zeeniveau schelpen aan te treffen en toen ik terug bij het hotel kwam en mijn schat liet zien aan een van de gasten kreeg ik een terechtwijzing. 

Dat zijn geen schelpen jonge man. Dat zijn fossielen.

Oh.

Drie had ik er en kom dacht ik: geef er een mee aan de vrienden dan nemen Rick en ik de andere twee mee. Ik houd wel van om met wat oud spul en symboliek op pad te gaan.

Dus haalde ik de boormachine te voorschijn om minigaatjes in de schelpen te boren. Dat ging dus faliekant mis. De eerste schelp brak waardoor ik wat schrok en mijn voet verzette. Bovenop schelp twee. 

Anyway.

Vanmorgen hoorden we regen. Slechts een teleurstellend minuutje maar de zon die door de mist en bewolking scheen maakte het helemaal goed.

En ik word altijd vrolijk van parels.

Na weken van voorspelde regen die dan altijd is verdwenen op de dag dat ze zou vallen staat er eindelijk dan voor morgen nog steeds 30 mm in de verwachting.

De slangen liggen klaar.

Met groeten Ton