Gestolen goed

gedijt niet.

Riepen mijn ouders vroeger vaak.

Ik herinner me nog dat toen ik een jaar of zes was dat ik ergens een kinderfietsje langs de weg zag liggen en dit meenam naar huis. Dat Malle Pietje gedoe zat er dus al vroeg in.

Thuis gekomen liet ik het trots aan mijn moeder zien.

Maar, denk je niet dat er nu een kindje verdrietig is omdat zijn fietsie weg is?

Nee hoor, er was niemand in de buurt.

Kortom: ik moest hem terugbrengen waar ik hem had gevonden.

Anyway. Toch heb ik ook wel eens wat gestolen toen ik jong was. Een rolletje visdraad. Uit een winkel in Heiloo. Het verbaasde me wel hoe eenvoudig dat was maar oei: wat een angst dat het zou uitkomen want volgens mijn moeder kon ze een leugen op mijn gezicht herkennen. Het rolletje draad heb ik denk ik wel een jaar of tien bewaard voordat ik het weggooide. Dat ik het zolang bewaarde heeft te maken met een diep verankerd idee dat je niets zomaar ongebruikt weggooit.

De dag dat we terug in Nederland waren bestelde Rick wandelwol. Daar kreeg ik vorig jaar een dotje van, van Ans en…..het leek goed te werken.

Maar al wat er komt: geen wandelwol. Leveringsproblemen door personeelstekort bij Post NL.

Dus stapte ik vanmorgen zonder wandelwol in mijn schoenen om de laatste trainingsdag voor de Nijmeegse te maken. Gelukkig was het heerlijk wandelweer. Zeker vergeleken met de hitte van gisteren.

We liepen eerst naar Oudeschild waar we een kopje koffie zouden drinken bij vriendinnen. Daar aangekomen stonden ze al buiten om ons mee te nemen naar een restaurant voor een ontbijt.

Hoe leuk is dat?

Wel duurt zo’n stop dan vijf kwartier maar wat zeggen wij vaak: het lekkerste van wandelen is zitten.

Dank dames. Het wordt zeer gewaardeerd.

Verder richting De Koog. 

Lopen we bij dorpje De Waal. Staat er zo’n verkoopstalletje met bloembollen, jam en……een schapenvacht. Niet een huid met wol maar de losse afgeschoren wol. 10 Euro voor een emmer vol wol. Mooi fijn en zacht.

Maar ja. Ga ik nu zo’n baal wol meesjouwen?

Nee.

En toen kon ik het niet laten, trok een klein deel van de wol los en stak het snel in mijn broekzak.

Natuurlijk keken mijn ouders over mijn schouders en hoorde ik ze brommen.

Maar, bracht daar tegenin: stel dat die wandelwol niet op tijd geleverd wordt? Wat moet ik dan?

Na 500 meter ging ik op een bankje zitten en pakte de teentjes van mijn rechtervoet goed in.

Nu weet ik niet wat het universum gaat doen de komende dagen maar de teentjes voelen nu in ieder geval aan als nieuw.

Ik denk dat ik genoeg heb voor nog twee dagen.

Mocht de officiële aankoop woensdag niet geleverd zijn, ga ik donderdag met de fiets naar Texel en koop ik alsnog die hele vacht.

Dan vang ik twee vliegen in een klap. Goedkope wol en mijn integriteit is weer hersteld.

Trouwens over vliegen gesproken.

De plantjes op het balkon groeien goed en er zitten veel insecten op de bloemen. 

Ook deze bijtjes waar Rick nogal voorzichtig mee is want hij is vier weken geleden in Spanje gestoken door een bij en er zit nog steeds een dikke bult in zijn arm.

Ik keek er eens goed naar en dacht, dit zijn geen bijen. Klopt volgens de App: het zijn vliegen. Dus nu zit Rick weer een stuk rustiger.


Met groeten Ton