Warm en vochtig

Nagekomen berichten.

Woensdag keek ik op de NOS site en zag dit plaatje.

Zag er wel wat gelijkenis in. 

Met Rick’s verjaardag waren nog wat meer dingen te melden.

Ik zag de eerste vogels die nestelden en daar ben ik nog steeds blij van. 

Sind een jaar heb ik last van tintelingen in de linkerkant van mijn lijfje. Eerst aan het onderbeen en allengs opkruipend via bovenbeen, torso naar armen en gezicht.

Tja, wat is dit? Ik kan er mee leven maar het leek me beter om in Nederland bij een doctor langs te gaan. 

Die zette er haast achter en binnen een week kreeg ik een neurologische test aan armen en benen en een MRI scan van het hoofd.

Met Rick’s verjaardag werd de uitslag doorgebeld. Hersenen zagen er goed uit voor een 64 jarige en de neurologische test gaf geen afwijkingen. Dat is dus fijn. Zeker dat van die grijze massa want ik zit niet te wachten op plekjes in het hoofd. Ook hier nog steeds dankbaar voor.

Vervolg traject is bloedonderzoek naar virus in het bloed van teken- of andere insectenbeten.

Vorig jaar zaaide ik Aloëzaden die goed ontkiemden en nog steeds goed groeien. Niet allemaal maar toch ben ik tevreden met het resultaat 

2 December 2022.

Vandaag. 

Komende week ga ik ze in ruimere aarde zetten.

Omdat het resultaat zo goed is en de tuin hier steeds droger wordt in de toekomst, verzamelde ik eergisteren opnieuw zaden.

Die liggen inmiddels in twee bakjes warm en vochtig te zijn.

Het boek van Stefan Brijs kreeg Rick van de Belgische vrienden. Ik heb het uitgelezen. Een leuk/niet leuk boek. Prettig geschreven door een oplettende Belg die al behoorlijk wat jaren in de provincie Malaga woont. 

Hij schrijft over de natuur en mijn hemel; hoe vaak dacht ik niet tijdens het lezen: maar dat herken ik. Of het nu gaat over de gigantische aanplant van avocado en mangobomen ten koste van stukjes natuur, het teruglopen van de vogelstand, de droogte, de zang van vogels, de afwezigheid van kraaien en eksters etc. Sommige van zijn punten had ik zelf al wel uitgevogeld maar bij andere punten was het meer: nu je het zegt.

Anyway. Het kleine potje, met Aloëzaadjes, kreeg ik drie weken geleden van een van de mede bloggers en staat al een week in het broeikastje. Nog een weekje geduld ongeveer.

We durven bijna niet meer te hopen op sinaasappels maar er zitten toch weer kleine vruchtjes aan de boom. Fingers crossed en veel water geven.

Dit is de Epiphyllum oxypetalum. Een cactus uit Zuid- Amerika die in bossen groeit.

Hij staat in een pot in de halfschaduw van de palm. En…..hij heeft knoppen. Niet alleen bladknoppen.

Ook bloeiknoppen. Ben zeer benieuwd. Volgens internet komen er grote witbloeiende geurende bloemen aan.

Met groeten Ton