Is it a plane? Is it a bird? Is it a palm?

No, it’s Rick.

Er wordt elke week een rondje El Morche, Torre del Mar, El Morche gewandeld. 20 Kilometer. Niet genoeg voor serieuze training voor de Nijmeegse vierdaagse.

Maar er waren wat klachten aan een knie van Rick en met schoenen en pijnlijke tenen voor mij.

Nu zijn blaren een vast onderdeel van mijn wandelleven en wat voor schoenen ik ook draag: het blijft huilen met de lamp uit. Toch maken schoenen wel een verschil. Een half jaar geleden kocht ik bij de LIDL een paar schoenen voor € 9,95. Ze zitten als pantoffels maar steun geven ze niet echt en na een wandeling van 20 km is het onderstel uitgewoond.

In maart kocht ik in Nederland daarom maar een nieuw paar schoenen. Winkelen ben ik niet meer gewend anders dan in de tweedehands winkel en zo zag ik allemaal schoenmerken waar ik nog nooit van had gehoord.

Sowieso zag ik vegan schoenen waarbij ik dan meteen denk: wat is dat nou voor een gezeur. De tweede gedachte is natuurlijk: dat is voor veganisten van belang om te weten.

Na wat zoeken en passen kocht ik dus vegan schoenen. Sketchers. Nooit van gehoord maar ze zitten heerlijk en zijn zo zacht dat ik dacht dat een blaarloze Nijmeegse tot de mogelijkheden zou kunnen horen.

De eerste trainingsronde was het al meteen raak. Een vette blaar. Nou dat beloofd wat. Maar de volgende twee rondjes gingen helemaal lekker. Inclusief die van vandaag.

In Torre del Maar doen we altijd een lekkere pauze met een croissant ham en kaas. Na een half uur, hup en weer terug.

Na een kilometer of twee passeren we een paar vuilnisbakken en tja, daar moet Malle Pietje altijd even aandacht aan geven. Maar eigenlijk had hij het al gezien: er stonden twee potplanten naast.

Tja, en dan ben je lopend, hebt geen tas mee en je hebt nog acht kilometer te gaan.

Maar als ik eerst naar de auto moet lopen en dan terug moet rijden zijn die planten natuurlijk al weg, zei ik tegen Rick.

Dus koos ik de mooiste uit en nam die onder mijn arm mee.

Denk je dat je daar dat hele stuk mee kan lopen zo?

Uh, nou het is het me wel waard en bij de eerste de beste winkel vraag ik een plastic tasje.

En dat deed ik. Plant in tas maar dan snijdt plastic toch wel in de vingers als er vijf kilo plant in zit. Dus bij de volgende container schudde ik een behoorlijk deel van de aarde uit de pot.

Dat was een hele verbetering en Rick bood aan om de plant ook te dragen.

Zou hij niet in de rugzak kunnen, stelde Rick voor. Das een stuk prettiger.

Dus haalde ik de plant uit de pot, schudde alle aarde eruit en toen past hij zonder probleem in het rugzakje.

En dan ben je zonder gedoe zo bij de auto. 

Na een liefdevolle douche- en snoeibeurt staat de Cycaspalm lekker in een pot met verse vochtige aarde.

Volgende week wordt het rondje uitgebreid naar 30 km. Dat begint er dan weer een beetje op te lijken.


Met groeten Ton