Lineaal rectaal

Zo lastig als het is om regen te voorspellen zo accuraat zijn ze hier met de temperaturen.

Het is koud. Precies zoals ze hadden voorspeld. Gelukkig is het wel zonnig en dat maakt het net te doen. Uit de wind dan. Dat dan weer wel.

Ik kom even terug op het voorgaande blog.

De strekking was daarin dat ik mezelf herpakte en de negatieve gedachten die ik heb en mijn plezier vergallen kon stopzetten. Een van die gedachten betreft het schrijven van het blog zonder te denken aan de negatieve reacties die ik er soms/regelmatig op krijg.

Nu wil ik de schrijvers van de positieve reacties hartelijk danken want het is altijd leuk om gesteund te worden. Toch is het noemen van de reacties onderdeel van een rijtje voorbeelden. Het is niet belangrijker dan de andere.

Waar gaan die reacties dan over? Dat ik te vaak schrijf over waar we eten, dat ik een achterlijke blogger ben en dat bloggen uit de tijd is, over de terugplaatsing van Leo, het gebrek aan verstand omdat ik me liet vaccineren, dat ik mezelf wel heel geweldig vind met het werk in hortus en hospice. Goed: allemaal anoniem dus ze gaan “lineaal rectaal” de prullenbak in.

Een paar maanden geleden heb ik besloten om voortaan anonieme reacties niet meer te beantwoorden. Zijn het normale reacties plaats ik ze wel. De rest gaat weg. 

Ondanks dat het heel goed gaat bij het koor zijn er twee tenoren gestopt en kreeg ik van de dirigent het verzoek om wederom van de bassen, waar er zes van waren, over te gaan naar de tenoren. Daarmee zijn er dan weer vier tenoren. 

Best even schakelen. Ik kan noten lezen dus ik kan de melodie die ik moet zingen goed inschatten. 

Toch zit er een addertje onder het gras: de baspartij en de tenorpartij worden op verschillende hoogtes weergegeven op de notenbalk. Nu ik weer als tenor zing interpreteer ik de hoogte van de tonen verkeerd omdat ik die van de baspartij nog ik mijn systeem heb.

Voordeeltje: ik zat naast de tenor die niet alleen goed maar ook krachtig zingt. Een flinke steun in de rug en wat generaliserend gesproken is de melodie van de tenoren net wat uitdagender dan die van de bassen.

Vandaag is het Dia de Andalusia. De dag dat Andalusië werd uitgeroepen tot autonome deelstaat. Een feestdag ook al zijn de meeste winkels gewoon open.

Ook feest voor de merel.

Zet dan ook wat planten in die bakken, zei Rick enigszins geïrriteerd terwijl hij de troep opveegde.

Dus reed ik naar het tuincentrum waar het het aanbod van zomerbloeiers nog wat mager was.

Roze anjers en een crassula soort met een ietwat purperen gloed op het blad.

Wij zijn tevreden. Hoe de merel er over denkt?

Bij tuincentrum twee stond een grote collectie cactussen en vetplanten.

Er wordt duidelijk ingespeeld op de heersende droogte en ik ga er graag in mee.

Met groeten Ton