In de bergen

Of we een mooie wandeling wilden maken, vroegen de vrienden uit het dal.

Tuurlijk.

Dus reden we vanmorgen naar Sedella om vanaf daar richting Canillas de Aceituno te wandelen. 

Nu zijn de nachten al behoorlijk kouder aan het worden en met de wandeling die op ongeveer 600 meter hoogte begon was het prikkelend fris. Nou uh een graad of 18 maar het rook naar winter en voelde aan alsof we hoog in de bergen waren.

Het was heerlijk. Eerst nog wat klimmen waarbij we tussen bomen liepen. Helemaal mijn habitat.

Maar hoger en dichterbij de hoogste berg in ons gebied, De Maroma, 2065 meter, werd het wel wat kaal. En dor. Ook al sijpelde er nog een beetje water door een beekje.

Wijds zicht over bergen, dalen en zee.

We hebben dan soms de onweerstaanbare neiging om vanuit vrijheid even heel hard te schreeuwen. 

De dalen zijn dan weer wel lekker groen. Maar die berg ligt er schijnbaar ongenaakbaar. Toch beklommen we die een jaar of tien geleden en nu was er sprake om hem gezamenlijk opnieuw te bedwingen.

Het eindpunt.

In het dal loopt een rivier en vlak onder dit uitzichtpunt is een waterval. Een aantal jaren geleden liepen we van Canillas de Aceituno door en langs de rivier naar deze waterval.

De vrienden hebben een kakatoe en die gaat graag mee.

Een heerlijke wandeling van slechts anderhalf uur. Vlak bij huis en toch in een totaal andere wereld.

De tapaslunch die we daarna in Cómpeta nuttigden, duurde twee keer zo lang maar was minstens net zo lekker en gezellig.

Met groeten Ton