Als de rook om je hoofd is verdwenen

Vanmorgen was er opnieuw de fietstocht van Torrox naar onze berg.

Het was bijzonder warm maar bewolkt met kans op enkele spetters en omdat in Spanje eigenlijk alles wordt afgelast als het regent had ik persoonlijk twijfel of het wel zou doorgaan.

Ik stond met de Deense buurman bij de finish en ondertussen hield Rick de doorgaande weg vanonder de acacia in de gaten om mij te melden of er überhaupt fietsers omhoog kwamen.

  

En ja,  zo rond 11.15 kwam de eerste binnen. 

We bleven vervolgens nog een kwartiertje staan maar toen had ik er wel genoeg van.

Het werd steeds donkerder ook al scheen er nog steeds een zonnetje tussen de bewolking door maar als het echt zou gaan regenen wil ik natuurlijk thuis zijn voor de waterwerken.

Teruglopende zag ik de wondermooie cirkels op zee. Het is werkelijk waar dat de zee er echt altijd anders uitziet. 

Anyway. Thuis gekomen bleek het inmiddels 30 graden te zijn en zaten we wat amechtig te zweten op het terras. Ik ga naar binnen want daar is het koeler, zei ik tegen Rick en dat klopte: het was er slechts 24 graden.

Tis koeler in huis dan aan zee, zong Boudewijn ooit.

Goed. Net bij het uploaden van de foto’s op de IPad kwam ik deze oranje maan tegen.

Een maand geleden was er een grote brand richting Granada en de volle maan scheen door de rook heen die op zee hing. Ik wilde er een foto van maken maar het toestel gaf aan dat de batterijen leeg waren maar heeft dus toch een foto gemaakt. En die is nog gelukt ook.

Met groeten Ton