An van de wandelwol

Als eerste: Dank voor alle leuke reacties. We lezen ze en zijn er dankbaar voor. 

Tijdens onze trip zal ik er niet op reageren maar zal eventuele vragen beantwoorden op het blog. Ook dank voor de intenties en die gaan worden uitgesproken als ik meer in de pelgrimsstand ben. Ik denk dat die er al wel aankomt want ondanks dat de driedaagse niets met pelgrimeren te maken heeft merk ik dat het gevoel van geluk, dankbaarheid en geraakt zijn aan de oppervlakte komen.

Al een jaar of vier komen we An tegen bij de ijskar bij de Wedren. Dat is best bijzonder als je weet dat er 40.000 mensen meedoen. An komt uit de Zaanstreek dus is het ook nog eens alsof je met je buurvrouw spreekt. En…..ze is aardig en leest inmiddels ook het blog. 

Maar ik weet al heel veel van je.Van Malle Pietje en je tuin in Spanje.

Ook spraken we over de Vierdaagse en de eeuwige blaren.

Heb je wel eens gehoord van wandelwol?

Ja, maar ik heb het nooit gebruikt omdat ik niks extra’s in mijn schoenen wil. 

Ik kreeg de uitleg en een flinke dot wol om te proberen. (Als het gratis is is het voor mij altijd makkelijker om iets te proberen.)

Gister kreeg ik de vraag op het blog of ik mijn voeten preventief afplak.

Dat heb ik jaren gedaan maar kreeg toch blaren. Nu met drie wandeldagen liet ik het zitten en ……kreeg blaren. Niks nieuws dus.

Vanochtend om 5 uur waren de voeten redelijk hersteld maar ja, die teentjes voelde ik toch best wel.

Doe nou niet zo eigenwijs Tonnie en gebruik die wol nou.

Ik wikkelde vervolgens wat wol om alle teentjes en nog wat extra er overheen. Sok voorzichtig aan en in de schoenen om daarna wat stappen te nemen.

Dat voelde verbazingwekkend prettig aan.

Om kwart voor zes startten we. Gelukkig was het droog.

In de stad hing dit spandoek. Als het je persoonlijk raakt spreekt het beslist meer aan. Wordt het tastbaar.

Na een uurtje wandelen: regen. Dat hield een half uur aan. Viel er nu veel? Niet echt maar het leek te kletteren op al het plastic.

Grappig is dat onder dit soort omstandigheden mensen met kleine dingen blij zijn. Gelukkig dat het nu droog is, hoor je de vogels fluiten, de boeren zullen blij zijn en wat is het nu vredig. 

Ik? Ik vind de kleuren altijd zo mooi met een bewolkte lucht.

Het bleef dreigend. En daarom liepen we rustig door zonder noemenswaardige pauzes.

Maar na vijf uur lopen moesten we toch echt ff rusten en wat eten. Kroket en patat met satehsaus. Al smikkelend zagen we de meute de regenkleding weer aandoen. Dat deden wij ook nadat we opstapten.

Eerst wat spetters maar al gauw een flinke stortbui. Het zag grijs van het water. Die eerste spetters vind ik zeer onprettig maar toen ik eenmaal doorweekt was kon ik het wel loslaten en genieten van het wandelen want dat deed ik vandaag meer dan gisteren.

Waarom?

De wandelwol werkt voor mij. Geen noemenswaardig ongemak en ondanks de soppende schoenen geen nieuwe blaren.

O riep Rick opgetogen: het Goudenkruis, tien keer de Nijmeegse doen, komt in zicht voor je.

En ja, ik heb het eerder gezegd: als ik geen blaren heb wil ik de Nijmeegse wandelen zolang we het kunnen doen. Want net als vandaag zonder gedoe wandelen, zonder het idee te hebben te moeten overleven, is het heerlijk om te doen. Ik genoot van bijna alles.

Zo liepen we een half uur op met een 70 jarige dame die nog steeds de 40 km deed. Inspirerend en een vrouw waaraan we graag een voorbeeld nemen.

Uiteindelijk kwamen we totaal doorweekt en koud bij de finish aan.

Snel scannen bij onze vaste vrijwilligster. We kregen nog twee zakjes drop mee en de wensen voor een goede laatste wandeldag.

Thuis eerst alle natte kledderzooi in de wasmachine. Meteen onder een, jawel, warme douche en wat later een beker hete thee en koffie en vervolgens een tukkie op de bank.

Wat wil een mens nog meer dan alleen nog An te bedanken voor de wandelwol.

Met groeten Ton