Lawaaierig

Gardening Australia, ik ben er op het ogenblik een beetje behept mee. Alle afleveringen van 2022 heb ik gezien en ben begonnen met die van 2021.

De koorzangers die uit het Verenigd Koninkrijk komen vinden het programma niet zo verfijnd. Dat leid ik voor een deel af aan hun snuitjes want echt duidelijke uitspraken doen ze daarover niet.

Ik vind het programma afwisselender en breder georiënteerd maar ja Australië is dan ook wel een heel continent met een grote afwisseling in klimaatsoorten.  En ja, als ik ‘s nachts wakker lig en een uurtje gardening Australia lig te kijken vind ik het programma ook wel wat lawaaiig met zijn vele tunes.

Maar ondanks dat lawaai slaap ik daarna heerlijk in en droom ik over de prachtige tuinen die ze hebben laten zien. Daarnaast leer ik er veel van want het gebied rond Perth heeft een mediterraan klimaat. En dat klimaat wordt sowieso niet behandeld in het Engelse Gardener’s World en is wel het klimaat waar ik hier mee heb te maken.

Anyway.

Zie ik gisteravond ineens een bekende plant voorbij komen.

En meteen herkende ik die. Het is een plantje dat aan de kust groeit en bedoel ik ook direct aan de Costa. Zo ongeveer drie meter van het strand af.

Hoe vaak heb ik al tegen Rick gezegd: dat plantje zou ik graag in mijn tuin hebben maar zal in die gematigde omstandigheden vast niet goed gedijen.

Maar volgens de Australische presentator, die trouwens Costa heet, is het een mediterrane plant die het geweldig doet in de tuinen en bijna het hele jaar bloeit.

Omdat we vandaag de wandeling naar Torre del Mar deden kwamen we langs de Pallenis maritima.

Volgende keer dus een plantschepje mee en wat van dit onkruid uitgraven.

Een paar dagen geleden was er een item over cactussen in potten. Nu heb ik mezelf een twee jaar geleden plechtig beloofd nooit meer cactusstekken mee naar De Klompen te nemen. Ik heb er tijdens het tuinieren altijd ruzie mee en stoot ze altijd aan met als gevolg naalden in voorhoofd en of handen.

Maar wat zag ik tijdens de wandeling naar Torre de Mar? Deze leuke bolcactussen. Ze waren uit de potten gegooid en lagen op een hoopje naast de weg. Nagenoeg geen naalden dus ik durfde het wel aan. Maar ik had geen plastic tasje dus dat vroeg ik aan het universum.

Op weg naar huis stak er natuurlijk een mooi wit plastic tasje uit een afvalbak en daar verdwenen de cactussen in.

Thuis gekomen een doorlaatbaar potmengsel gemaakt met perlite, zand en potgrond met deze schaal als resultaat.

Zo zie je maar weer: ik leer van alles.

Dat we al weer dezelfde wandeling deden was omdat Rick tijdens zijn laatste terugreis uit Nederland een leuk gesprek had met een dame die voor twee maanden in Torre del Mar een huis huurde. We gingen er dus voor een kop koffie en een leuk gesprek naar toe. En het was het meer dan waard.

De loungeset is volledig in gebruik en we zijn druk doende om de ruimte onder het nieuwe dak aan te kleden.

Wat planten en een rood kussen doen wonderen. 

Met groeten Ton