En de lasagne dan?

Zullen we morgen toch nog naar Nerja gaan voor de verrijzenisprocessie, vroeg ik aan Rick.

Uh ja, maar hoe doen we dat dan met de lasagne?

Die had ik aangekondigd voor zondag want daar hadden we beiden al een paar dagen trek in.

Zou je die kunnen maken en meenemen zodat we die na de processie kunnen opeten op het strand?

Geen probleem dus stond ik nog wel gisteravond de saus te maken.

Om half twaalf waren we bij de kerk waar de dienst nog gaande was maar het al wel een drukte van belang was: op de terrasjes. Maar mazzel als altijd konden we nog een tafel voor twee scoren.

De kerkdeuren gingen ging klokslag twaalf open.

En begon de formatie.

Vuurtje stoken is altijd leuk.

Losjes op de schouders.

De doornenkroon werd met zichtbare concentratie gedragen.

Elke keer als er een trono naar buitenkwam werd er geapplaudisseerd. Hier de verrezen Christus.

Er liepen twee orkesten mee.

De formatie duurde ongeveer een half uur en dit meisje bleef steeds stokstijf staan.

Even over de schouder kijken.

De blijdschap van Maria is niet alleen te zien maar ook te begrijpen.

Na drie kwartier hoorden we de muziek zich van ons verwijderen en liepen wij terug naar de auto om vervolgens naar Torrox te rijden waar we als halve Spanjolen, we aten natuurlijk veel te vroeg, onze lasagne nuttigden op een bank in het parkje. Dat deden we dan weer wel in de schaduw.

Morgen is het hier weer gewoon maandag.

Met groeten Ton