Anderhalf jaar hebben we ons leven aangepast aan Leo en ík wil dit niet langer. Daarom hebben we enkele weken geleden de knoop doorgehakt en contact gezocht met de animalsociety of Leo daar weer naar terug kon. Afgelopen week kregen we bericht dat dat kon en dat we hem vandaag konden brengen. Ze gaan opnieuw een huis voor hem zoeken.
De afgelopen weken waren dan ook niet echt heel leuk want dit besluit was niet gemakkelijk. Aan de ene kant houden we veel van een lieve en aanhankelijke Leo die in de huiselijke omgeving een voorbeeldig hondje is. Aan de andere kant is het een ontembaar beest als we hem meenemen voor een wandeling, terras bezoek, het koor of wat dan ook. En meenemen moeten we hem want hij kan niet alleen zijn. En omdat die uitjes een uitdaging zijn ondernamen we steeds minder van die uitjes en daar heb ik als sociaal mens last van.
Maar het voelt aan als slap en gefaald naast opluchting en verdriet.
Dan doet het weer er ook nog eens een schepje bovenop. Alsof we bestraft worden. Het lijkt het einde der tijden wel.
Wat een wonderlijke dag met dat saharastof. Natuurlijk zagen we dat wel eerder maar nooit in deze mate.
Dit is vanmorgen zo tegen een uur of negen.
En zo zag het terras er uit.
Ook de auto zag helemaal oranje en voordat we naar Nerja vertrokken maakte ik die schoon.
Maar tegen vieren zag die er al weer zo uit. Een paar regendruppels maakte het er niet beter op. En er dwarrelt nog steeds stof neer en ik riep Rick erbij omdat ik mijn eigen neus nog steeds niet kan vertrouwen of het stof te ruiken was. Conclusie: ja. Het ruikt een beetje naar beton.
Deze foto is van 17.00 uur dus de hele dag bijna dezelfde geelbruine lichtintensiteit. Zo rond het middaguur was het trouwens wel wat lichter.
Wat verdrietig dat het niet gelukt is met Leo. Maar goed dat jullie hem terug gebracht hebben zodat er een andere plek voor hem gevonden kan worden. Het is jammer maar soms is zo'n keuze onvermijdelijk.
BeantwoordenVerwijderenEn wat een stof zeg, het wordt er een beetje "unheimisch" van zo. Toevallig keken wij vandaag op de webcam van onze vaste wintersportplek: precies hetzelfde ! In plaats van wit was alles oranje. Gek gezicht hoor. Het schijnt ook onze kant op te komen. We gaan het zien.
Wat naar van de hond. Een pup kun je nog opvoeden, maar een grotere hond das lastig. Ach wie weet wat er nog op jullie (wandel-) pad komt.
BeantwoordenVerwijderenWat jammer dat het niet lukte met Leo. Maar het is natuurlijk niet de bedoeling om je sociale leven op te gecven voor een hondje, dat gaat te ver. Maar moeilijk blijft het om zo'n besluit te nemen, sterkte er mee.
BeantwoordenVerwijderenGefaald hebben jullie niet, geprobeerd wel en dat is bewonderenswaardig. Dat je in een sociaal isolement komt door een hond die buitenshuis niet te corrigeren is, is niet goed. Waarschijnlijk ook niet voor de hond die er dus kennelijk heel onrustig van wordt. Ik heb geen huisdieren en ook nooit gehad (op een parkietje na) dus weet er weinig van. Maar het lijkt me dat het zoiets moet zijn. Sterkte ermee want missen zal je hem zeker!
BeantwoordenVerwijderenJullie hebben niet gefaald. Leo heeft andere behoeftes dan jullie hem kunnen bieden. Realiseer je wel Ton, dat je dit hondje toch 1,5 jaar een beter leven hebt gegeven dan wanneer hij in het asiel was gebleven. En dat hij van jullie de verzorging en vooral veel liefde heeft gekregen. Hij paste gewoon niet bij jullie. Net zoals je bij een jong gezin met kleine kinderen geen bejaarde hond kunt plaatsen. Ik zie het bij de buurvrouw. Het hondje van haar zoon is veel bij haar omdat de kleintjes gewoon teveel lawaai maken voor haar. Beide partijen zijn zo gelukkig.
BeantwoordenVerwijderenMet pijn in het hart een verstandige keuze te moeten maken, het zal niet meegevallen zijn. Sterkte mannen!
BeantwoordenVerwijderenIk zou het zelf niet kunnen. Hecht mij aan mijn huisdieren, zou ook bang zijn dat anderen er niet goed voor waren. Maar ja, ieder mens staat anders in het leven.
BeantwoordenVerwijderenHad je niet met Leo een gedragscursus kunnen volgen? Je hebt daar toch genoeg tijd voor. Arm beestje, ik hoop dat hij een goed ander thuis vindt.
BeantwoordenVerwijderenJa ja wat is het spreekwoord ook alweer? Bezint.............
BeantwoordenVerwijderenWat jammer voor Leo.
Sterkte! Ik hoop dat Leo wederom een fijn thuis vindt
BeantwoordenVerwijderenJammer dat het niet gelukt is met Leo, maar ik begrijp jullie keuze. Hopelijk vinden ze een goed adres voor hem. Hier begint de lucht ook al aardig te kleuren. Wat een troep he.
BeantwoordenVerwijderenEr gaat een hoop tijd in zitten om dat Sahara stof weer op te ruimen
BeantwoordenVerwijderenEn jullie mooie geschilderde muren ook waarschijnlijk ook helemaal bruin.
Ach wat jammer dat jullie afscheid van Leo moeten nemen. Bijzonder ook dat hij 2 kanten heeft en in eigen roedel zo goed reageert en daarbuiten niet.
BeantwoordenVerwijderenMaar jullie hebben vast erover gelezen of gepraat met anderen wat daarvan een oorzaak zou kunnen zijn.
Missen in huis zullen hem zeker wel
Ik heb ooit ook een hond moeten wegdoen omdat het echt niet meer ging - hij ging altijd lopen en sprong over een omheining van 1,2 m en bracht dan kippen en konijnen van de verdere buren mee naar huis - dan naar de markt om andere te kopen om te compenseren. Vreselijk was het om het beest weg te doen - maar de ergernis werd na verloop van tijd zo groot....
BeantwoordenVerwijderen