Natte neus

Sinds gisteren zijn de mondkapjes buiten niet meer verplicht. 

We wilden uit eten met een dame van het koor en die wilde graag naar een restaurant waar ze nog niet was geweest. Ze wilde een nieuwe ervaring, zei ze. Dus somden we wat dingen op die wij ooit hebben gedaan hier. De keuze viel op een menu del dia. 

Nu kan je overal in Spanje van die dagmenu’s bestellen. Bijna elk restaurant, zelfs in het kleinste dorp, biedt ze aan. Maar aan de kust of in de wat toeristischer dorpen in het binnenland is het verworden tot een goedkope manier van uit eten gaan. Terwijl het, god betere het, Franco was die elk restaurant verplichtte een goedkope maaltijd aan te bieden aan werklui.

Die lunch werd dus een menu del dia maar dan in een restaurant met grote eetzaal waar dan hoofdzakelijk werklui en truckers zitten. Het tempo ligt nogal hoog. Zo gauw je op je stoel zit wordt de salade al op tafel gezet en vraagt de ober wat je wilt drinken. Eigenlijk nog voordat de salade op is komt de ober terug met een lijst van voor- en hoofdgerechten waar je uit kunt kiezen. Ook dat gaat in een razend tempo en voordat je er erg in hebt staan de voorgerechten voor je neus. De porties zijn gigantisch en zodoende geschikt voor bootwerkers. En voor ons die slechts een maaltijd per dag eten. Voor onze tafeldame veel te veel. Nu lijkt het of het er niet leuk of gezellig is maar dat is niet zo. Het is gemoedelijk, ongedwongen en luidruchtig want er wordt honderduit gekletst. Ook is het er meer dan druk. Terwijl wij aan tafel zaten en het restaurant volliep stond er buiten een heuse rij.

Onze gaste vond het in ieder geval voor herhaling vatbaar.

Tijdens onze pelgrimstochten door Spanje zijn we regelmatig dit soort grote restaurants tegengekomen en het eten is er eigenlijk altijd meer dan goed. 

Daarna slenterden we nog wat langs de boulevard in Torre del Mar. Heerlijk weer was het en daarmee was het beslist extra fijn om geen kapje meer op te hebben. Ook al was het wonderlijk onwennig. Vrij.

De afgelopen weken heb ik steeds een natte neus. Nu ben ik weliswaar geboren in het jaar van de hond, maar een natte neus is toch niet echt normaal voor mij. Het lijkt of ik hooikoorts heb en nies ook best veel. Nu las ik dat vanwege de extreme droogte pollen extra irriterend zijn en dat het dragen van ‘La Mascarilla’ een beschermend effect heeft. Tja, dan toch maar gewoon vaker de neus snuiten.

Ik ben nog steeds creatief met orchideeën.

Een paar maanden geleden kocht ik uitgebloeide en afgeprijsde orchideeën die ik thuis uit de pot haalde en in een mandje zette en op een stuk hout bond.

Dat staat een stuk natuurlijker, zeker ook omdat een groot deel van de soorten epifytisch zijn en helemaal niet in aarde groeien maar zichzelf aan bomen hechten en hun voedingsstoffen uit de lucht kunnen halen.

Maarrrrrrrrrrr. De planten zien er nogal wat schraal uit. Niet echt waarvan je zegt: goh, wat zien je orchideeën er prachtig uit.

Toch komen er nieuwe groeipuntjes aan dus ik denk dat het wel gaat lukken maar dat het een jaartje of wat zal duren voordat ik er sier mee kan maken.

Vorige week was ik opnieuw in het tuincentrum en daar stonden nog steeds wat afgeprijsde planten en dus kocht ik er opnieuw een paar. Deze keer haalde ik de hele kluit uit de pot, maar omwikkelde die met ‘matjes’ die ik van de palmbomen haalde.

Daarmee combineerde ik mijn idee voor een zo natuurlijk mogelijke groeivorm met de Japanse Kokedama Stijl. Kokedama betekent ‘mosbal’. Die mosballen hebben we geregeld gezien tijdens onze wandeling over Shikoku.

Mijn mosbal ziet er zo uit. 

Nu staan die mosballen in Japan altijd op een houten of aardewerk schotel. En….zoals bijna alles in Japan: prachtig en eenvoudig van vorm. Maar waar haal ik zo een twee, drie zoiets moois vandaan?

De gasten die hier een aantal weken geleden waren struinden voor mij ook regelmatig in de containers en op een dag kwamen ze met een kandelaar.

Wellicht wat té druk om echt Japans te zijn maar For the moment vind ik het ok. Voordeel is dat de plant meer licht vangt. Toch heb ik de vraag voor een mooie passende schaal gesteld aan het universum.

Het mini orchideetje rolde ik in een patatzak vormige mosbal. 

Het ziet er zeer delicaat uit en het was het enige plantje met een bloem.

Doordat de mosbal methode minder ingrijpend is voor de planten ga ik er van uit dat ze sneller herstellen en eerder bloeien.

Met groeten Ton