Toch niet

Niets wees nog op aanwezigheid van ratten. Er werd niet van het gif gevreten, geen keutels en hoe leuk: geen gaten in slangen.

Dus dacht ik dat ik de kapot geknaagde leiding wel kon vervangen.

Gisterochtend natuurlijk meteen controleren of er geen vochtige plek bij het pomphuisje was. Groaarrrr. Wel dus. Precies opdezelfde plek een gat geknaagd.

Nu weet ik het even niet meer. 

Want besproeingswater moet er komen omdat van regenval nog geen sprake is.

Na drie dagen regenachtig weer zit er slechts 4 mm water in de meter. Niet echt voldoende om de aarde te bevochtigen.

De wolken zorgden gisterochtend wel voor een mooie zonsopkomst 

en later zag ik jaloers makende regensluiers. Boven zee, dat dan weer wel.

Maar dan het wonderlijke: ineens schieten de zaden van de Oost-Indischekers uit de aarde tevoorschijn. Dat kan toch niet van die miezerige  regen zijn.

Maar wellicht is er voldoende weersomslag om tot ontkieming over te gaan.

En dan kan ik nog twee wonderen laten zien.

De eerste is de Stephanotis. Dit is de plant die vorig jaar bevroor en ik daarna vlak boven de grond afknipte in de hoop dat hij zou uitlopen. Na maanden van water geven en wachten besloot ik bij terugkeer in Spanje om de plant er uit te trekken. ZIE IK DAT ER TOCH LEVEN IN DE STRONK ZIT.

Oei, lummel, denk ik dan. Betracht toch eens wat meer geduld.

Vervolgens zette ik de plant maar weer in een pot want leven is leven. En nu, na twee maanden is er mooie uitloper te zien.

Wat heb je toch een geduld, zei Rick vanmiddag. Ik zou het al lang opgegeven hebben met dat ding.

En dan het wonder van de orchidee. Die maakt een bloemstengel. De plant is nog steeds een wat karig uitziend exemplaar maar ik ben er helemaal blij mee. Trouwens ook de andere orchideeën die ik op stukken hout heb bevestigd, herstellen zich. Zo groeien er nieuwe wortels en bladeren.

Met groeten Ton