Na verwachtingsvol de ochtend te hebben doorgebracht met filmpjes kijken over het opvangen en opslaan van regenwater ging ik vanmiddag toch maar gewoon naar buiten voor wat klusjes. Zo plantte ik wat stekjes die ik een aantal weken geleden op water zette en mooie wortels hadden gemaakt.
Daarna wat takken afknippen om het uitzicht op zee vanuit mijn bed weer wat te verruimen. Ik wil namelijk onder bomen en struiken door kunnen kijken en daarbij ontstaat dan voldoende ruimte om in de schaduw planten te kunnen planten. Schaduw is hier een groot goed.
Het afknippen van de takken is binnen tien minuten gedaan en daarna ben ik nog een stief kwartiertje bezig om die takken fijn te knippen en in de border te gooien.
Knip, knip, knipperdeknip. He getver….
Ik vind het vreselijk als ik tijdens het werk per ongeluk een nestje verstoor of een worm doormidden spit.
Nu, al knippend, zie ik een grote rups op een tak waar ik net de snoeischaar wil neerzetten en de beweging is al ingezet. Gruwel.
Maar gelukkig heb ik de rups op een haar na gemist. Hij heeft zich geen millimeter verplaatst. Meteen een foto gemaakt en de app er op los gelaten.
Het zou de rups van bovenstaande vlinder kunnen zijn.
Met de waarnemingen van rupsen, larven, poppen en weet ik al niet meer ben ik blij. Het geeft aan dat er na al de jaren van tuinieren steeds meer diversiteit ontstaat. Maar het kan ook zijn dat ik alerter ben. Of beiden.
Een toegift.
Zien we toch nog even de zon.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten