Wat zou er gebeurd zijn?

Zo troffen we gister ons favoriete schaduwplekje aan onder de acacia aan. Veel losse blaadjes. Droog. Ik heb er geen probleem mee, ik zie slechts compost in wording. Rick harkte ze op hoopjes en verspreidde ze in de borders. Hop en ga maar lekker verteren.

Dit experiment is maar ten dele geslaagd. Ik wilde een nieuwe scheut van wortelopslag maken omdat ik in de moederboom een schimmel ontdekte. Voordat we naar Nederland afreisden liet ik zo’n scheut langs een stok groeien om een mooie rechte stam te krijgen. Eigenlijk staat die scheut me té dicht langs de oude stam maar ja, je kunt niet altijd zes gooien.

Dus plantte ik een stek op een meter afstand van de boom, zette die aan het watersysteem, praatte er wat tegen en ging er van uit dat ie het wel zou gaan doen. Maar dat was niet het geval dus ook hier geen zes. Het groen is van een vetplantje en die is inmiddels weggehaald.

Wel maakte de acacia een aantal nieuwe scheuten maar na overleg met Rick, die heeft er ook wat over te zeggen, maakten we de beslissing om de oorspronkelijke eerste scheut te laten staan. 

Ik haalde de zijtakken er af en bond hem stevig aan de stok.

Een jaar of drie geleden stond er huisraad aan de kant van de weg. Waarschijnlijk een overleden oma aan de spulletjes te zien. Ook stonden er een paar planten en die nam ik natuurlijk mee. Een Monstera en in de pot stonden ook nog wat bolletjes en die stonden nu in bloei. Nou uh, het allerlaatste bloemetje maar toch. Een prachtige bloem en volgens mijn onvolprezen app zou het een Amaryllis belladonna zijn, geen Hypeastrum, maar als dat ik op internet zoek zie ik andersoortige meeldraden en stamper. Iemand?

Gek eigenlijk maar we zijn al weer helemaal gewend hier en Nederland en de reis lijken ver weg. Toch gaan de handen in de keuken steeds naar de verkeerde richting. De richting die bij de keuken in Den Helder hoort.

De planten die ik uit Nederland meenam plantte ik in potten en staan op een beschaduwde plaats te acclimatiseren.

Ziet er altijd wat triestig uit.

Rechts staat de slacentrifuge met daarin de compostwormen. Waarom een slacentrifuge? Omdat ik die voor een euro bij Rataplan kon kopen en die eigenlijk bestaat uit een vergiet met een opvangbak en een deksel. Uit een wormen compostbak loopt altijd een beetje vocht. Dat vocht is heel voedzaam voor planten dus dat moet worden opgevangen om met water verdund aan planten te geven. Maar wormen kunnen niet leven in een té vochtige of natte omgeving dus is het noodzaak om de compost in wording te draineren.Voor de drie dagen dat we op reis waren had ik dus iets nodig wat afsluitbaar was, waar het vocht uit de compost weg kon lopen en dat vocht niet kon weglekken in de auto. 

En aan al deze eisen voldeed de slacentrifuge. Nu zo snel mogelijk een groter wormenhotel maken want er zitten een berg wormen in.

Zijn het in Den Helder meeuwen die voor een constant achtergondgeluid zorgen, hier zijn dat hier blaffende honden.

Zeheg?

Jaha.

Heb jij die honden al horen blaffen?

Nee eigenlijk niet.

Bij dit huis waar een Engels echtpaar woont met vier honden is het verdacht maar heerlijk stil. 

Het echtpaar werkt en de honden staan normaal gesproken de hele dag op het terras voor het huis te blaffen naar van alles. Pratende wielrenners die op de doorgaande weg rijden. Een langsrijdende brommer. Of de buurman van de avocadobomen of weet ik wat. Eigenlijk alles is aanleiding tot hysterisch blaffen en huilen.

Maar nu is het dus stil en vraag ik me af wat er is gebeurd. Zijn die honden dood, zijn de buren uit elkaar, er werd regelmatig zeer luid een meningsverschilletje uitgescholden of zijn ze vanwege Brexit terug naar Albion? 

Nieuwsgierig als ik ben zit ik nu te bedenken aan wie ik kan vragen wat er aan de hand is.

Met groeten Ton