Pinkie

Eigenlijk is er niet zo veel te melden anders dan dat we veel bezoekjes afleggen, gasten over de vloer hebben en uit eten gaan.

Ook vandaag was het weer raak, net als morgen trouwens.

Lunchen met de pianiste van ons kwartet. Ze is weer helemaal hersteld van een middenrif verlamming en een lekke hartklep. En met haar 84 jaren is ze weer volledig de oude. 

Vanmorgen werd ik verrast met een dromenvanger. Ik kreeg die van mijn collegavrijwilligster van de hortus. Vorig jaar vroeg ze me of ik in Spanje ook wel eens veren zag liggen want ze wilde dromenvangers maken met andere veren dan die van meeuwen, houtduiven en kraaien.

Dus zocht Malle Piet naar veren en die vond ze natuurlijk. Ze gingen vorig jaar augustus mee naar Nederland waar de vrijwilligster zich niet meer liet zien. Dus gingen de veren uiteindelijk de vuilnisbak in.

Maar drie weken geleden was ze in eens weer van de partij. Gelukkig was er niets met haar aan de hand, maar was de zin in tuinwerk tijdens de corona wat laag. 

Natuurlijk vertelde ik haar over de veren van Malle Piet waarna ze zich verontschuldigde en vanmorgen met deze dromenvanger aan kwam.

En dan The Claw.

Zo zag die er vlak na de operatie uit.

En deze foto is van een dag of twee later.

En deze is van vandaag. Pinkie kan weer zonder pijn nagenoeg volledig gestrekt worden. Nu maar hopen dat het resultaat wat langer aan blijft dan de drie maanden na de vorige ingreep.

Met groeten Ton