Gered

Er zijn van die dingen die ik gewoon niet begrijp.

Het eindeloze verongelijkte gezeik, gedram en gezeur van sportverenigingen en festivalorganisatoren over de beperkingen die golden, staat in schril contrast met de 1,7 miljoen mensen die in koren zingen en in orkesten spelen. Nagenoeg nooit iets over gehoord anders dan hoe vreselijk besmettelijk het samen zingen in een zaaltje zou zijn.

Met alle verlichtingen die er zijn gemaakt is dit een repetitie van een koor hier in de buurt. De gemiddelde leeftijd is boven de 60 en ik ga er vanuit dat iedereen wel gevaccineerd is. Toch wordt er nog steeds buiten gerepeteerd omdat niet elke kerk zangbijeenkomsten toestaat en er moet anderhalve meter afstand worden gehouden.

Dat is wel een verschilletje met de inmiddels volledig losgeslagen voetbal bijeenkomsten en zuipfestijnen. En ook al gaan de ziekenhuis opnamen nog niet omhoog het aantal besmettingen wel. Goed dat laatste komt dan wel ten goede aan de groepsimmuniteit.

Misschien is het toch tijd om ook voor koren en orkesten de boel wat op te soepelen. 

Wil je van die wastabletten halen, vroeg Rick, dat is veel makkelijker dan dat losse poeder.

Ik doe dat niet van harte want vind dat ten eerste een stuk duurder. En ten tweede zit er dan altijd wasverzachter in en dat komt het milieu nou ook niet direct ten goede en ondanks mijn slechte reuk vind ik het te sterk ruiken.

In de supermarkt zag ik een aanbieding en besloot dan toch maar om die wash pads te kopen.

Wat moet je met die afwasmachine tabletten, wilde Rick weten.

Ik was dus verblind door een aanbieding.

Tegen de aanschaf van een nieuw fototoestel hik ik nog steeds aan. Ik wil wel graag een nieuwe hebben en vind dat eigenlijk ook niet echt een probleem want ik beleef er ook veel plezier aan maar wat ik stront vervelend vind is dat die toestellen maar een jaar of drie meegaan. Moet eerlijkheidshalve wel zeggen dat een toestel het in mijn handen niet makkelijk heeft. Zeker tijdens de pelgrimstochten wordt er veel van ze gevraagd.

Ik zou dus eigenlijk een kwalitatief stoerder toestel moeten aanschaffen maar die zijn dan weer wel veel duurder dan de pocketcamera’s.

Dinsdag waren we in Alkmaar en bezochten we ook mijn zus. Tijdens het gesprek kregen we het ook over mijn aan te schaffen nieuwe fototoestel.

Wat zoek je dan, vroeg zus. Ik heb nog een digital compact camera. Ik gebruik hem niet meer want hij is me te zwaar en mijn IPhone maakt eenvoudig goede foto’s.

Ik kreeg dus een hele doos mee.

Bleef wel of het oudere toestel nog adaptable zou zijn met de Ipad waar ik altijd het blog op maak. En dat is zo. Het kostte me slechts een USB camera adapter. Duur woord voor stekkertje dat dan de € 34,95 weer rechtvaardigt. Made in China voor € 0, 30 mopper ik in stilte.

Goed ik ben gered.

De eerste foto is van Pa Meeuw.

Met groeten Ton