Zakjes

Sommige klussen blijven maanden liggen, andere worden op stel en sprong gedaan.

Het nadeel van het reizend circus wat we toch een beetje zijn, is dat niet alles de aandacht krijgt die het nodig heeft.

Zo ook de druiven. 

Druivenstruiken worden hier twee maal per jaar gezwaveld tegen meeldauw. Een keer in mei en in juli een tweede keer. Maar in juli ben ik in Nederland en de kans dat er dan eetbare druiven aan de wijstok zitten als we in september terugkomen is vrij klein. Dus zwavel ik de dag voor ons vertrek toch maar een tweede keer ook al is dat wat vroeg.

Een ander ding is dat insecten de rijpende vruchten leegzuigen. En dat begrijp ik want het sap is me dan ook lekker. Maar ik wil graag zelf ook wat hebben.

Op onze pelgrimstocht naar Rome verbleven we twee nachten in een B&B naast het huis Caldese van Adrie en Emie. Daar kreeg ik het verzoek om de druivenstruiken na te lopen en om de laatste rijpende trossen nog in een netje te doen. Nooit geweten dat dit werd gedaan, maar dat is om de trossen te beschermen tegen vraat.

Vorige week zag ik bij de LIDL herbruikbare netjes voor het afwegen van groenten en fruit. 

Zou dat wat zijn om over die druiventrossen te doen?

Ja maar ik vind het te duur om er daar 20 van te kopen.

Zelluf maken dus. Er ligt meer dan voldoende vitrage in de kast. 

Ik heb de zakjes wat ruim gemaakt omdat ik niet weet hoe lang de trossen worden. De bloei is net voorbij en er zitten minuscule druifjes aan. 

Het is nu trouwens nog: kilo zakje, grammetje druif. Maar wie weet is het in september: ons zakje, kilo druif.

De Hemerocallis, daglelie, planten die ik vorig jaar bij een Texelse kwekerij kocht doen het goed.

Deze bloem was vandaag de tijdelijke woning van een sprinkhaan. Vanmorgen om negen uur.

Vanavond om half acht.

Met groeten Ton