Het vlees is zwak

Wat gezellig om weer gasten te hebben.

En er kwam een flinke zak drop en een lekkere reep chocolade uit de koffer.

Na een dag vol bijkletsen, snoepen en eten in de cenador, vannacht een flinke onweersbui met 10 mm regen was het vandaag tijd voor een excursie naar Almuñecar. 

We namen de oude kustweg met prachtige vergezichten. De eerste witte huizenvlek is Nerja. De tweede op het uiterste puntje is Torrox.

Mooi zijn de kleine baaitjes die meestal slechts lopend te bereiken zijn en derhalve oases van rust en ruimte zijn.

Je moet dan wel een meter of vijftig afdalen via een geitenpad.

Wat voor struik is dat met die mooi rode bloemen?

Een granaatappel. 

Kan je even wat zwoel kijken, dan maak ik een foto.

De temperatuur aangenaam, een lichte bries, turkoize zee en alle tijd. Wat wil een mens nog meer?

Stenen zoeken en wat gekkigheid misschien.

Conrad heeft heeft er een vriend voor het leven bij.

Eenmaal in Almuñecar zagen we Abdelrahman met een mondkapje. Wij liepen door naar een restaurant waar we eerder heerlijk aten maar dat was overgenomen door een andere eigenaar. Een Argentijn die als specialiteit empanadas had. En wat waren ze heerlijk. Veel ook vegetarisch.

Laten we zeggen dat we na dit restaurant bezoek eigenlijk meer dan voldaan waren.

Zullen we dan nog wat gaan drinken in La Herradura.

Strak plan.

Wat een prachtig uitzicht toch he? 

Ik zou trouwens nog wel wat lusten.

Tja, er zijn wel wat nadelen aan gasten: ik kan de verleiding niet weerstaan. Dus is de zak drop bijna op, de reep chocolade soldaat gemaakt, at ik empanadas met kaas en ham, dronk ik een lekker glas bubbels om over die patatas bravas, overdadig bestrooid met zout, maar niet te spreken.

Wordt zo direct weer afkicken.

Met groeten Ton.