Ze moeten er zijn

Gisteravond ging de zon na een lange tijd weer eens mooi onder.

Vanmorgen was het beslagen weer. Goed om weer eens een schilder dag te doen. Geen regen voorspeld dus hop met de geit. Na een uurtje werd het wel wat donker en ontstonden er mamatuswolken.

Gelukkig bleef het droog.

Als wij schilderen moet Leo zichzelf vermaken en dat deed ie: met een jong vogeltje dat de keuken was ingevlogen.

Ze moeten er dus wel zijn, nestjes, ook al heb ik er niet een ontdekt in de tuin. In ieder geval zijn de nestpotten niet gebruikt.

Toen Rick merkte dat Leo onrustig was vond hij een fladderend veren bolletje waar het hondje meer dan gezonde belangstelling voor had. Het leek er op dat hij het zelfs al even te pakken had gehad.

Vogeltje gevangen en buiten losgelaten waar het op de spandraad vloog en rustig bleef zitten.

Na een paar minuten mocht Leo weer naar buiten. Die ging meteen op zoek naar het speeltje dat hij bijna direct ontdekte.

En dan krijg je dit. Minutenlang bleef hij gebiologeerd kijken met soms een klagelijk piepje. Hij had niet eens tijd om te kijken wat de baas deed.

Het vogeltje leek op een zebravink met een oranje snavel, zwarte vlekjes op zijn staartveren en ik meende zelfs een keer het kenmerkende geluid te horen. 

Met groeten Ton

Slimme hond

Is hier iets vreemds te zien?

Het is het terras boven de keuken waar we bij noordenwind ons ontbijt nuttigen. Het ontbijt is hier inmiddels op wat te zien is aan Leo want die weet dat hij dan zíjn eten krijgt.

Wat bijzonder is is dat Leo zelf naar boven is gelopen over deze spiltrap. Maandenlang stapte hij slechts op de eerste trede en bleef dan soms zitten piepen en omdat we hem niet wilden aanmoedigen lieten we dat zo. Een paar weken geleden haalde hij ineens de vierde. Ook goed.

Maar vanmorgen stond hij ineens boven aan de trap op het platform en kwam niet verder vanwege het rooster.

We wilden hem niet de trap afdragen dus legde Rick zijn shirt op het rooster zodat Leo zelf over het rooster de trap af zou gaan.

Daar was nog wel wat aanmoediging nodig.

Dus Rick ging voor.

En Leo er rustig achteraan.

Smart Doggie.

Met groeten Ton

Rainwater harvesting

Heerlijk een min of meer onverwachte regendag dus.......een waterblog.

De hydrofoben onder de lezers zijn gewaarschuwd en kunnen  hier stoppen met lezen.

Om elf uur zat er al 12 mm in de meter.

Je bent er onrustig van, zei Rick nadat ik de tigste keer naar buiten ging om de waterwerken te inspecteren. Alleen weet ik niet of het nu onrust is of opwinding en eigenlijk maakt het me niet uit zolang het regenwater zonder schade op verschillende plekken op ons perceel de bodem kan intrekken. En dat gaat steeds beter.

Veel van de filmpjes die ik bekeek over rainwater harvesting gaan over het regenwater dat via de goten langs de weg in de tuinen geleid wordt. Daartoe mogen met toestemming van de gemeente stukken stoeprand weggehaald worden. En klaar is Kees.

Dat wil ik ook alleen ligt onze tuin hoger dan de weg. Klein probleempje. En nergens zie ik daarover info dus knoei ik me suf om te krijgen wat ik wil.

Wel gebruik ik de info die van belang is zoals het verspreiden van het water en het vertragen van de stroom.

Dit is de boca de aqua in werking. De plastic zakken met aarde zijn nodig om meer water in de boca te laten lopen omdat die te smal is. Doordat de boca ongeveer een meter hoger ligt dan de tuin loopt het water via de slang het perceel op. Het zou prettig en eenvoudiger zijn als ik hier een betonnen rand kan maken waar ik een slang met grotere diameter op kan aansluiten.

Het water dat langs de boca gaat, loopt naar de afvoerput en vandaar via een grote bak met slangen op de helling. Rode pijl.

Een ander deel van het water, gele pijl, gaat via de blauwe zwembadrand naar richting afvoer goot.

Best veel dus. Op dit moment regende het ook even flink hard. Deze goot is op verschillende plaatsen geperforeerd zodat daar water kan weglekken.

De rest stroomt een pijp in en komt lager op de helling uit.

Hier groef ik een aantal jaren geleden al kuilen om bij hevige regen het overtollige water in te laten lopen. Het water bereikte dit punt nooit omdat, voordat ik begon met het verspreiden van het water, 90 % van het water via de arroyo hoger op de weg het dal in liep, vervolgens de rivier in en rechtstreeks naar zee.

Om dat te voorkomen maakte ik een plug die het water naar links afbuigt en er meer water richting ons huis loopt en gedeeltelijk wordt opgevangen door de boca. Vandaag regende het een kwartier zo hard waardoor mijn systemen het niet aankonden en ik de plug weghaalde. Daarna moesten mijn kleren in de droger.

Het water dat door de boca en slang de tuin inloopt komt eerst in een emmer.

In de emmer stak ik drie dunnere slangen die het water naar vijg, sinaasappelboom en terras leiden.

Een beetje raar om water op het terras te laten lopen, maar het is redelijk waterpas en van grind dus zakt het water langzaam in de bodem voor tuinbonen en haag.

Inmiddels is het 13.15 en telt de regenmeter 28 millimeter. Om 17.00 uur stond de teller op 32. 

Langzamerhand krijg ik het systeem beter op orde en wordt het steeds fijnmaziger. Wel blijft het een systeem dat kwetsbaar is en ik niet kan laten liggen als we niet in Spanje zijn. Sommige delen zou ik wel permanenter kunnen maken maar dan kan dat alleen met toestemming van de buurman. Daarbij zullen we in de droge tijd , zomer dus, in Nederland verblijven.

Nu onweert het, is de lucht donker en hoop ik op nog wat water.

Met groeten Ton

Waarom

bouwde ik een prieeltje?

Nou, hiervoor.

Zodat ik achter de cenador ruimte had om mijn tuinrommel te stallen.

Al jaren lagen die spullen op deze plaats naast het looppaadje heel nadrukkelijk in het zicht wat Rick nogal rommelig vindt. 

Nu bedenken wat ik met de lege plek ga doen. 

Wat deden we vandaag? 

Nou genieten van onze nieuwe zitplek. We zijn net twee kleine kinderen die de hele dag willen spelen met het nieuwste speelgoed.

Nu kan ik niet langer dan ongeveer tien minuten stilzitten dus paste ik de stand van deze twee grote stenen aan.

Daarbij ontdekte ik op een van de stenen dit gemetselde huisje van een of ander insect.

Nu zie ik deze bouwsels vaak tegen de muur van ons huis maar dan zijn ze bijna glad van buiten. Dit huisje is helemaal beplakt met kleine steentjes. Om een idee te krijgen: het geheel is 4 centimeter lang. Ik zie ook een klein gaatje dus denk dat het beest het onderkomen heeft verlaten.

Om nog wat langer in het prieel bezig te zijn maakte ik de jerrycan schoon en zette hem daarna in de wax.

Op het vorige blog meldde ik dat ik zo’n leuk houten vogelkooitje had gevonden. Dat was ook zo, maar ik haalde ook nog vijf aluminium kooitjes uit de container. Zou je die willen schilderen voor wat meer kleur, vroeg Rick.

En dat deed ik gister zodat ze vandaag opgehangen konden worden.

Ook zocht ik tussen de kerstspullen naar vogeltjes. Ik dacht zeker te weten dat we die hadden, maar dat was dan zeker in een vorig leven. De kooitjes zijn dus nog wat leeg.

Met groeten Ton

Afstylen

Ineens al weer vier dagen voorbij.

Woensdag zingen, donderdag lunchen met de Deense buren, vrijdag met Leo naar de dierenarts voor zijn Rabies injectie.

En tussendoor was er ook nog onverwachts prettig nieuws.

Ons huis is nog steeds niet goed geregistreerd op onze grond. Daartoe deden we 10 jaar geleden wel een poging toe maar het kadaster besloot in zijn oneindige wijsheid om ons huis op de grond van de buren te registreren. Waarna de buren een boete kregen omdat ze maar voor één huis belasting betaalden. Vier jaar geleden besloten we een nieuwe poging te doen samen met onze twee aangrenzende buren. Er werd een rapport gemaakt door een officiële landmeter die dat vervolgens bij het kadaster heeft aangeboden. En dan is het wachten. Nog ff wachten. Nog steeds wachten en dan toch maar eens informeren bij de landmeter die het rapport maakte. Het kan lang duren werd er gezegd en daarna hoorden we ook van hem niets meer.

Toen we twee weken geleden het gedoe hadden met de betaling van de belasting van de grond heeft Rick ook nog geïnformeerd hoe dat nou met dat kadaster gaat.

Misschien kunt u het beste een advocaat in de arm nemen die het gaat uitzoeken.

Informeren bij een advocaat.

Voor € 600 kijk ik u papieren na en daarna kan ik dan een inschatting maken van het vervolg traject en de bijbehorende kosten.

Tja.........

We waren er eigenlijk beiden een beetje zat van. Hoe moeilijk kan het zijn om in het kadaster opgenomen te worden?

‘s Avonds kreeg Rick een idee: het kadaster heeft beslist een website. Even zoeken en hoeraaaaaaaa, ons huis staat inmiddels dus gewoon ingetekend op het juiste kadastrale nummer.

Dat scheelt ons in ieder geval veel geld. Wel hebben we nu een Gestoria in de arm genomen die gaat zorgen dat de oude inschrijving op het perceel van de buren ongedaan gemaakt wordt, je zou denken dat dat gelijk met de goede inschrijving gaat maar dat is niet zo, zodat de juiste onroerend belasting berekend wordt en dat wij die kunnen gaan betalen.

Het houdt wat af en toe.

Net als met de planten.

Heb ik een leuke bloeiende plant in de tuin. Mooi grijsgroen blad en lange bloemstengels met witte bloemetjes.

Kom laat ik met de planten app ff kijken wat voor soort het is. Is het een sterk uitzaaiende en broedbolletjes makende plant. Nothoscordum borbonicum. Zeer invasief. Ongeveer als speenkruid en dat wat ik Kaapse klaver noem. 

Dus hup. Een grote plastic zak gepakt. Met een spade ruim om de plant heen geschept en alles in de zak gedaan. Weg ermee. Wel komende tijd opletten of ik toch nog zaailingen of opslag vind.

De cenador is klaar. Tenminste het het bouwsel is klaar.

Vanmorgen schepten we gezamenlijk een dikke laag grind op de grond. En nu zijn we aan het ‘afstylen’. Al mijn schatten die ik afgelopen tijd bij de containers vond en niet in huis kunnen, vinden een plekje in het nieuwe zitje.

Want zo’n verweerd bord kan ik niet laten liggen en ik begrijp ook dat Rick dit niet in huis wil hebben.

Hetzelfde geldt voor dit vogelkooitje. Mooi fijn gemaakt van hout. Nu nog een namaak vogeltje.

De bloempotten stonden vorige week bij de containers in het dorp. Tja, die zijn dan voor mij. Net als het glazen zonnetje.

Wat planten erbij en ook de ijzeren jerrycan heeft na tien jaar eindelijk een plaatsje in het zicht. 

Nu wachten we op regen. Er is niet veel voorspeld maar wel drie dagen lang. 

Met groeten Ton

Officieel

Bijna elke ochtend is het eerste dat ik doe een rondje door de tuin lopen. En altijd zit daar een sinaasappelboominspectie bij.

Rick roept weleens: die boom krijg meer aandacht dan ik. 

En daar heeft ie misschien wel gelijk in.

De keren dat er een lekkere nieuwe laag mulch rond de boom gestrooid is, hoe vaak hij naast het water van het irrigatiesysteem nog extra gieters water krijgt, het enten met aarde uit een oude citrusboomgaard, het controleren en handmatig verwijderen van luizen in het voorjaar en nog wat van die dingen. Zo ben ik nu overhangende takken van de Acacia aan het wegzagen zodat de sinaasappelboom langer zonlicht krijgt.

Anyway.

In het vroege voorjaar kijk ik of er al nieuwe uitlopers te zien zijn. Daarna of er al bloesem verschijnt. Vervolgens wanneer die bloemen zich openen en nu houdt het me bezig of er bestoven wordt en er vruchtbeginsels te ontdekken vallen. Trouwens sinaasappelbloesem kan zich zelf bestuiven en heeft niet persé insecten nodig las ik. Wel zorgen insecten voor extra bestuiving en dus een grotere opbrengst. Het insecten hotel staat er niet voor niks.

En het lijkt erop dat er groene bolletjes ontstaan. En best wel veel. Zou er dan toch na zes jaar.........

Zullen we een schilder rustdag houden, stelde Rick vanmorgen voor.

Is goed. Kan ik me weer verder met de cenador bezighouden. De rietmatten zijn gelijk met de ladder geleverd, maar de werkzaamheden met de ladder gingen vóór de werkzaamheden met de rietmatten.

Nu is het werk aan het prieel nog lang niet klaar, de rietmatten liggen er nog los op om ze eerst op maat te maken, maar met idee dat er van een dakje sprake was, wilde Rick het officieel in gebruik nemen. Soms is hij nog ongeduriger dan ik.

Natuurlijk vind ik helemaal goed om het officieel te openen maar dan hoort er wel gebak bij. Dus bakte ik eerst een apfelstrudel.

 En het zit er heerlijk met een nieuw zichtpunt over de tuin.

 Met groeten Ton

Alternatief nest

Tijdens de bouw van Los Zuecos werd gevraagd waar de aansluiting van de satellietschotel moest komen.

Uh, geen idee.

Nou hij moet hoog en aan de oostkant voor de beste ontvangst.

Dus steken er sinds 2006 twee buisjes uit de muur die nooit zijn gebruikt.

Met de huidige schilderwerken en het bezit van een lange ladder moest Rick vanmiddag de buisjes afsnijden en de gaatjes opvullen met vulmiddel.

Zitten er geen wespennesten in, wilde hij nog weten.

Nee, zei ik, daar heb ik al op gelet en ik zag geen enkele wesp in de buurt.

De buisjes waren net afgesneden of daar kwam een Blauwzwarte houtbij, waarvan ik wel weet dat ze bijna nooit steken en dat deed hij of zij ook niet maar het was wel wat onrustig. 

Het is ook niet niks als ze je nest wegslopen, riep Rick vanuit zijn hoge positie.

Kom dacht ik na de maaltijd: laat ik een alternatieve nestplaats maken.

Ik gebruikte de pijpjes die Rick had afgesneden, pakte nog vier stukjes irrigatie slang met dezelfde diameter en duwde die in een terracotta metselsteen en zette die op het raamkozijn van de bovenverdieping.

Met groeten Ton

Prut

Na twee dagen van miezerige regen hadden we toch 31 mm neerslag te pakken. Daar was ik al blij mee zeker ook vanwege al het extra water dat ik via de slangen de tuin in kreeg. 

Vrijdag zou het droog zijn en dat was het. Tot we net in bed lagen en het ruisen van regen hoorde. Eerst vond ik het wel balen dat ik alle waterwerken had opgeruimd. Maar na een minuut of tien begon ik toch te denken dat het wel goed was zo, want in een paar uur viel er negen millimeter en dat is hier veel water. Er ontstonden op deze manier geen problemen.

De volgende morgen was het wel heel prutterig in de tuin. En broeierig benauwd vanwege de uitbundig schijnende zon en het vocht in de lucht. We besloten om niet meteen te beginnen met schilderen zodat de boel wat kon drogen. We gingen eerst maar naar de kust om naar de kapper te gaan en boodschappen te doen. 

Eenmaal weer op de berg en naar beneden rijdend richting ons huis zag ik meteen: het rolluik van de buren stond open en dat is niet goed want die kunnen hier vanwege Corona niet komen. Prut voor de buren: wederom ingebroken en dat is al de vierde keer.

De buurman gebeld en die kon zien aan het beveiligingssysteem dat er zo rond 22.45 is ingebroken. De boeven zijn vanwege het alarm op de vlucht geslagen. Wij lagen toen net in bed en hebben niets gehoord, wel die harde regen. Ook Leo, die bij de minste geluid aanslaat, heeft niet geblaft.

Inmiddels zijn we weer aan het schilderen. Ik laag bij de grond en Rick hoog in de lucht.

Zowel Rick als zijn broer hebben geen enkel probleem met hoogte. Klipgeiten zijn het en Rick’s broer is zelfs schilder.

Wel een verschilletje want ik begin op een derde van de trap al onzeker te worden maar Rick leeft helemaal op. Kan ik tenminste iets ‘doen’ wat jij niet kan.

Ik hoefde alleen maar mooi te zijn en te helpen met het verzetten van de ladder. Tijd genoeg om stekken te nemen van sinaasappel en citroenboom. De laatste van de boom van de buren.

Met groeten Ton

Wat moet ik dán doen?

Tja, ik zou er ook over hebben kunnen nadenken. 

Wat te doen met die deksels die op een stapel liggen in een grote pan, die ik nog eens vaak gebruik, waardoor ze er uit moeten. En anders ligt de deksel die je nodig hebt onderop en met dat zoeken naar de deksel met de juiste maat maak ik een hels kabaal wat Rick dan weer vervelend vindt.

En nooit heb ik me afgevraagd of dat anders kan. Of er niet een oplossing is zoals een rekje. Tenminste: laten we zeggen dat ‘ik er geen herinnering aan heb’.

Vandaag las ik een blog titel over handige tips over pannendeksels.

Tja, hoe moeilijk kan het zijn?

Rick ging vanmorgen op pad naar de bank en de Gestoria om duidelijk te krijgen hoe dat nou zit met die belasting en de geblokkeerde bankrekening.

Dat is nu helder en van een geblokkeerde rekening was zelfs geen sprake, dat maakten wij er van omdat er ‘retentie’ stond en doordat er toevalligerwijze geen nieuwe overschrijvingen waren bleef dat dus ook als laatste melding staan.

Ik paste op Leo die het maar niets vind als het andere baasje er niet is. Hij bleef piepen en naar de deur staren. Daarnaast moest ook ik af en toe naar buiten om me bezig te houden met de waterhuishouding. 

15 Millimeter miezerde er de afgelopen 24 uur in de regenmeter. De slang die het water van de weg aanvoert loopt uit in de voormalige vijver. Maar na 12  uur regen liep de vijver over.

En nu? 

Weer meer slangen. Die haalde ik van de helling af om het water richting vijg en sinaasappelboom te laten lopen.

Och, kan dat nou niet makkelijker, of permanenter? Beslist. Koop een paar lekker lange slangen met een flinke diameter en leg ze op de juiste plekken en klaar is Kees.

Maar wat moet ik dan doen als het regent?

Met groeten Ton

Wel wat gedoe

Nou dat was me wel een dag.

Onze Spaanse bankrekening is geblokkeerd. Dus gisteren eerst naar de bank in Cómpeta.

Er stond te weinig saldo op voor de afschrijving van het waterbedrijf, werd er gezegd.

Dan maar meteen door naar het kantoor van het water dat dan wel in Torrox is.

Nee hoor. Wij hebben geen openstaande rekeningen. Je kunt beter naar het Patronato. Dat is een kantoor waar je allerlei belastingen kan betalen.

Maar dat kantoor kom je niet in zonder eerst een afspraak te maken. Daar konden we vanmorgen terecht.

Klopt, zei de dame, er stond vorig jaar te weinig op de rekening om dit bedrag te innen. Daarom hebben we de rekening nu geblokkeerd. 

Tja en dan kom je beslist betalen want alle automatisch incasso’s kunnen nu niet geïnd worden en dat vinden bedrijven niet leuk. Zeker het elektriciteitsbedrijf niet. Zij staan er om bekend om heel snel de levering van elektriciteit te stoppen.

Maar goed. Als het goed is wordt de rekening nu weer vrijgegeven.

He, he.

Vervolgens boodschappen gehaald en snel terug naar huis om te schilderen. We willen die klus klaar hebben.

He, een melding op het dashboard. Iets met de motor. Auto aan de kant en de gebruiksaanwijzing ingekeken. Zo snel mogelijk naar de garage. 

Maar we kunnen eerst nog wel naar huis want daar waren we nog geen twee kilometer vandaan.

Nou. Panda wilde niet harder dan 30 km, hoe diep ik het gaspedaal ook intrapte en van de doorgaande weg af ons weggetje op, liep het vermogen nog verder terug en stonden we stil.

En nu? Twee tassen met boodschappen en een hond heb je niet eenvoudig een berghelling op gesleept. 

En dan is er ineens een bekende die met de auto voorbijkomt. O maar ik breng die boodschappen wel naar boven. Nu zat die auto zo vol met spullen dat ik niet mee kon dus liep ik zelf met Leo naar huis.

Rick bleef bij de auto en belde de verzekering voor de sleepdienst. Gelukkig zit er nog een jaar garantie op de auto dus voor reparatie moest ie naar Málaga. 

Terwijl ik naar huis liep belde Rick: mijn telefoon is bijna leeg.

Dat is niet handig op dit soort dagen. Dat wilde dus zeggen dat ik eerst naar huis moest lopen, vervolgens met een adapter weer naar Rick en dat onder tijdsdruk dat de sleepwagen zou komen.

Ik riep dus zeer hartgrondig een hogere macht aan net terwijl ik het huis van de Deens buren passeerde.

Die waren juist vannacht aangekomen en beantwoorden mijn ‘groet’.

Na wat uitleg: wij gaan toch boodschappen doen en brengen die adapter wel naar Rick. 

Binnen tien minuten al door twee mensen geholpen. Het leven is echt zo slecht nog niet.

Rick werd keurig geholpen in de garage en een monteur zette hem bij een bushalte af. Eenmaal weer in Torrox haalde de Deense buurman hem op en zette hem voor de deur weer af.

Ach, dan heb je eigenlijk helemaal geen pech. Wel wat drukte want Rick was pas om half zeven weer thuis.

In de tussentijd smeerde ik nog een mooi stuclaagje op de pilaar. Die is klaar voor de KEIM.

Rick attendeerde me er vorige week op. 

Dit is het eerste jaar dat er heel veel bloemen in de tuin staan.

En ja, er is wel eerder een Amaryllis in bloei gekomen maar dit jaar zijn er vier bollen met in totaal 7 stelen.

Mulchen! Doen.

Morgen regen. Zeggen ze. 

Met groeten Ton

Hoogte held

Een maand of twee geleden viel tijdens het schoonmaken van de koelkast het flessenrekje op de grond. Een flink nadeel van het plastictijdperk: plastic barst. En een nadeel van het consumententijdperk: als er een onderdeel kapot is kan je beter een heel nieuw apparaat kopen.

Nee meneer, die onderdelen verkopen we niet los.

Dus moest Malle Piet om hulp gevraagd worden.

Gelukkig had die nog wat plexiglas en een tube transparante kit. Maar mooi wordt het niet, zei hij erbij.

De gele streep geeft aan waar de barst loopt.

Een klein perspexplaatje tegen de de kant waar de breuk zit gezet, gele pijl, en de tussenliggende ruimte helemaal volgepropt met kit, groene pijl.

Een dag laten uitharden en hup de koelkast in. Werkt perfect alleen hing er wel een paar dagen een azijn geur in de koelkast.

Gistermiddag gingen we met vrienden uit eten aan de kust. De vrienden vertrekken volgende week naar Nederland dus wilden nog een keer ‘op restaurant’.

Heerlijk gegeten in het Nepalees restaurant en op weg naar huis stopte ik bij mijn favoriete gratis winkelplek: de vuilcontainer.

Daar lag dit leuke rekje. Precies wat we al een tijdje zoeken.

Past precies in de opening tussen de kamer en de keuken. We willen dat wat meer afgescheiden hebben. 

Bij deze.

Vanmiddag begon ik aan deel twee van de stucadoorswerkzaamheden van de pilaar.

Cement maken.

Proberen om dat cement aan de pilaar te laten plakken.

En toen dat lukte de boel netjes glad schuren.

Een stukadoor doet het beter maar ik maakte nog nooit zulk mooi stucwerk.

Langzamerhand lopen de klussen naar een einde.

En he, he, eindelijk kwam Rick’s verjaardagskado. De lang verwachte ladder. 8,5 Meter lang. En mij 7 meter te hoog.

Mijn hemel: ik krijg al lamme knieën als ik Rick op de ladder zie staan en is dit zelfs nog maar de lage kant van het huis.

Bij het posten van dit blog is de hele zijkant geschilderd door mijn hoogteheld.

Met groeten Ton