Mijn vader werkte als voormalig bollenkweker, de laatste jaren van zijn werkbare leven als plantsoenarbeider bij de gemeente Heiloo.
Dat er door zijn zwagers, die bijna allemaal als zelfstandige bollenkwekers werkten, veel grapjes werden gemaakt over luie ambtenaren is een feit.
Als je een gemeentewerker ziet, hangt hij altijd op zijn schoffel te leunen.
Ja, daarom zit er ook een hilt aan zodat het geen pijn doet in de oksel.
Vanmorgen was ik al vroeg in de tuin.
Eerst de composthoop omkeren. Als die het goed doet moet je na vier dagen de boel omkeren, maar omdat de temperatuur toen nog niet hoog genoeg was, wachtte ik twee dagen extra. Het hart van de hoop begint goed te verteren en nu hopen dat de temperatuur de komende twee dagen weer flink oploopt.
Door naar klus twee.
De compost die ik langs de weg meenam wilde ik in de tuin verspreiden. Maar waar?
Eigenlijk wil ik naast het plukbos toch ook een stukkie ‘gewone’ moestuin en daarvoor zou die ‘wegcompost’ goed van pas komen.
Maar waar?
De beste plek leek mij naast de sinaasappelboom tegen de hoge kant van de berg aan.
Eerst de aarde daar met de pikhouweel loshakken. En ja, hoor: daar ga ik weer. Wat is de structuur na het mulchen toch verbeterd.
Ik moest dan wel de pikhouweel gebruiken, maar dat is meer vanwege de stenen in de aarde dan dat de aarde op beton lijkt. Vervolgens maakte ik een rand van stenen om het bed iets te verhogen met de compost. Dat is goede aarde en als bijkomend voordeel zitten er nauwelijks stenen in en dat is dan weer fijn als ik wortels of pastinaken kweek.
Nu lijkt het altijd of ik hier alleen maar werk, maar dat is echt niet zo. Na een kwartiertje spitten of hakken ga ik altijd even zitten. Kijk naar mijn vorderingen of staar wat over de Middellandse Zee.
Omdat ik hier met al die stenen in de aarde geen schoffel kan gebruiken heb ik dus geen ‘leun’ gereedschap. De kruiwagen bracht uitkomst.
En net toen ik zat, kwamen Rick en Leo aan: Dat is zeker een beproeft recept hé, die kruiwagen?
Uh ja, het ligt heerlijk.
Na een uurtje werk is het klaar.
De composthoop helemaal rechts onder het witte zeil.
Met groeten Ton
Hoi Mieke, Dank voor je reactie . Ik kan die hier niet meer laten zien omdat ik de eerste versie van het blog, waar je op hebt gereageerd, heb verwijderd. Met groeten Ton
BeantwoordenVerwijderenWat lekker toch dat er altijd wel wat te doen is op het land.Dan is het ook weer heerlijk rusten, welverdiend!
BeantwoordenVerwijderenBeste Ton en Rick
BeantwoordenVerwijderenWat geniet ik toch altijd van jouw blogverhalen Ton. Ook over de wandeltocht naar Rome indertijd.
En over de hond Leo. Hij ziet er mooi uit. En alle activiteiten van jullie, in de tuin en binnenshuis. En de verhalen als jullie in Nederland zijn
Mooie foto’s erbij! Elke dag kijk ik. Geweldig.
Groeten Joke uit Hilvarenbeek
Hoi Emie, Ik moet er niet aan denken om in deze periode van lockdowns, die er waarschijnlijk hier ook weer zit aan te komen, in ons Helderse appartement te moeten zitten. Ik ben zo blij met de mogelijkheid veel buiten bezig te kunnen zijn. En na gedane arbeid is het goed rusten. Wel wat pijnlijke schouders trouwens dus vandaag maar war voorzichtiger doen. Met groetenTon
BeantwoordenVerwijderenHoi Joke, Dank je wel. Fijn om te horen dat wat ik leuk vind om te doen ook plezier geeft aan een ander. Met groetenTon
BeantwoordenVerwijderenWat een geweldige foto van jou in die kruiwagen en Leo! Moest erg lachen om die gevallen kuub-zak van eerder.
BeantwoordenVerwijderengroetjes
Christine
Hoi Christine, Dank je en Leo fungeert vaker als foto-bom. Met groetenTon
BeantwoordenVerwijderen