Prikkelbaar

Tja als ik te weinig prikkels krijg word ik prikkelbaar. Te veel tijd om te zimmen en dan ga ik klagen en zeuren.

Er is niks op tv, waarom zou ik eten? Ik proef toch niks, het waait te hard, het leven is zinloos (en dat is het ook, ik geef er zin aan, als ik niet zit te zeuren tenminste).

Zit je in een existentiële crisis, wilde Rick weten.

Nou uh nee, maar ik vind het gewoon saai. Ik weet het: het is een oordeel, maar daarmee was er niks te bloggen. 

Dus wat deed ik de afgelopen week?

Ontelbare keren swiffelen want wat er zitten heel veel haren op een hond die nu allemaal gewisseld worden voor het winterdek.

En dan te weten dat ik een uur eerder dezelfde hoeveelheid had. Het lijkt trouwens inmiddels wat af te nemen.

De kerstdag was om voordat we het wisten. Heerlijk weer en ik deed niets anders dan wat lezen, puzzelen en in de zon zitten. Het kerstdinner, hachee had ik al eerder gemaakt, bestond verder uit rode kool en gebakken aardappels. Uiteraard smeuïg gemaakt met Helmann’s mayonaise.

Waarom er trouwens maar een kerstdag is in Spanje weet ik niet. Maar echt erg vind ik het niet, want zaterdag was weer lekker gewoon zaterdag en kon ik nog wat plantjes kopen. 

Een breedbeeldfoto van de werkzaamheden van de afgelopen tijd. De nieuwste plantjes zijn de paarsbladige, Tradescantia pallida, Pelargonium, Spaanse margrieten, Phormium en Callistemum. De laatste drie zijn niet te zien, maar je kunt niet alles hebben in deze wereld.

Helemaal tevreden.

Ja, ik weet het: ik ben zuinig en nee: ik spoel geen koffiefilterzakjes uit om ze nogmaals te gebruiken. 

Omdat ik hier in Spanje alleen maar van die gebleekte witte filters zie die eindeloos langzaam verteren tot compost, neem ik de laatse keren steeds ongebleekte mee uit Nederland. Maar hoeveel neem je er dan mee? Tja, dat hangt af van hoe lang we hier blijven. 

Ja en dan wikt de mens en beschikt COVID.

We lieten de retourtickets naar Nederland van 14 december ongebruikt en daarmee kom ik nu dus in de problemen met die filterzakjes.

Omdat Rick geen koffie drinkt zet ik normaal gesproken een filter op een beker en zet een mok voor mezelf. Dat drie keer per dag. 

Malle Pietje moest er aan te pas komen voor een oplossing ook al denk ik niet dat die voldoende is om het tot maart vol te houden.

Een klein theezeefje en een gefileerd filterzakje. Dat is een filterzakje dat eigenlijk alleen bestaat uit een van de twee kanten. Net voldoende om een beker sterke koffie te zetten. Maar dan moet ik wel voorzichtig zijn en in kleine beetjes opgieten. Dat lukt dus niet altijd.

De snijplank is dan mijn uitkomst want die kan ik ff lekker snel afspoelen. 

Dat moest sowieso gebeuren want ik had de groenten gesneden voor ‘roostergroente’ en die snijd ik altijd uren van tevoren en laat ik wat drogen zodat ze  in de oven lekker knapperig worden.

Waar ik al een tijdje mijn bedenkingen over had is het stoken van de kachel. 

De as zou mooi wit moeten zijn net als de wanden van de stookruimte. Wel mag er tijdens het aansteken wat zwart ontstaan omdat zowel de ruimte als de verbrandingsgassen nog niet heet genoeg zijn. Dat moet zich snel herstellen en dat deed het naar mijn idee net iets te laat en te weinig.

Dan is het www een bron van informatie: de Zwitserse manier. 

Normaal gesproken leg ik een aanmaakblokje neer en stapel daarop een piramide van kleine houtjes waarna ik het blokje aansteek. Gaat als een tierelier maar wel met wat roet en soms dus zelfs een beslagen ruit.

De Zwitserse manier werkt precies andersom. Grotere houtstukken op de grond en daarboven een piramide van kleine stokjes en als sluitstuk, helemaal bovenop, een aanmaak blokje.

Geweldig. Geen rook, geen roet en schone ruiten. Het gaat wellicht iets langzamer in het begin, maar met vijf minuten is daar niets meer van te zien. 

Met groeten Ton