Dora en de onbevlekte ontvangenis

Het is het lange weekend van Maria’s onbevlekte ontvangenis. Vandaag de feestdag en gisteren een extra vrije dag. Een lang weekend dus waarin normaal gesproken de Spaanse families samenkomen. Dit jaar viel dat in duigen door de lockdowns en Dora, niet de poetsdame die Wim Sonneveld ooit bezong, maar de ex-tropische storm die al sinds zaterdag huishoudt en de sfeer er niet beter op maakt. Het is koud en winderig. 

Niks voor mij. Ik heb het niet zo op wind en al is het maar een windkracht vijf: het buldert als een orkaan.

Tja, dat is het nadeel van wonen op een top. De wind giert er extra hard overheen.

Nou ja, de haard snort en het is genoeglijk binnen met kopjes koffie, sudoku’s en een hond die aan de voeten ligt.

Wel zette ik al de potplanten op een beschut plekje want de windmachine blijft nog een paar dagen aan staan en ze zien er nu al uit of ze door de blender zijn gehaald. Ook trok ik de kerstverlichting die ik in de yucca’s had gedraaid er weer uit. Dat had dan weer niets met de wind te maken, maar met het feit dat we er nauwelijks iets van zagen vanuit onze hangplekken.

Vanmorgen was het zwaar bewolkt en viel er zowaar wat regen. Verspreid over de dag 3 mm dus geen hoeveelheden om opgewonden van te raken.

Toch hield ik de weg in de smiezen om te zien of die plug werkt nu ik er een dun laagje cement onder maakte.

En ja.

Ik was precies op tijd voor de eerste druppels. Hoe fijn werkt het systeem? 

Wonderlijk dat hier de straat droog is en er toch een stroompje water naar beneden loopt. 

Dat heeft te maken met de harde wind die er voor zorgt dat de regendruppels bijna horizontaal over de berg worden geblazen en.....dat er een haag staat aan de windzijde.

Wat verder terug is de weg wel nat.

Ik denk dat er een liter water de put instroomde of eigenlijk indrupte.

Met groeten Ton