Als ik wat wil

wil ik dat eigenlijk gisteren.

Zonder palmen geen nieuw perk. Ook niet een ‘ik ga alvast maar beginnen en dan zien we wel perk’. Nu vind ik het trouwens niet echt vervelend om leuke dingen drie keer te doen, maar ik besteedde mijn energie aan het veranderen van een bestaand perk.

De stenenrand heb ik beslist al wel vier keer aangepast of opnieuw gelegd. Het is dan ook een van de oudste perken. Alhoewel ik tevreden ben met de rand staat de beplanting er te stijf in. Het wil eruit, als in ‘overkoken’. Zeker de Irissen. Het is te veel.

Daarbij komt dat ik het nieuwe palmenperk niet zo afgebakend wil hebben. De overgang van grind naar aarde mag wat losser. Wel een uitdaging voor me want ik heb eigenlijk een schuwe hekel als grind de border inloopt, of dat aarde tussen het grind komt. Die stenenranden zijn er dan ook niet voor niks gekomen.

Maar het oog wil ook wat.

Omdat we nog geen palmen kunnen aanschaffen, maar ik er al wel opgewonden van ben en ik mijn energie kwijt moet begon ik dus aan het bestaande perk want het nieuwe lossere perk moet natuurlijk niet uit de toon vallen. Bijkomend voordeel: oefenen.

De Palm flink snoeien, de oude beplanting voor een groot deel uitgraven, het grind naar achteren harken, de randen weghalen en de aarde loshalen.

En door met het leggen van losse stenen, allemaal in een richting en van dezelfde soort, worteldoek openknippen waar nodig voor de te planten planten. Ach en het fijnst vind ik om dit te doen zoals het komt. Het ontstaat organisch zal ik maar zeggen.

En dan is dit het resultaat.

Wat het werk ook nog plezierig maakte was de zachte aarde vanwege de recente regen en de mulchlaag die zorgt voor meer bodemleven.

En na de regen springen de paddenstoelen met bossen tegelijk uit de grond. Ook die paddenstoelen zijn pas verschenen nadat ik ben gaan mulchen.

Zo, nu eerst de haard aansteken.

Met groeten Ton