Gelukkig niet van hondsdolheid maar toch.
Het zijn rustige dagen en vanwege de mist ook wat meer binnenzitterig wel ‘s avonds lekker de haard aan.
Toch deden we ook klussen. Met de hogedrukspuit haalde ik gisteren de loszittende verf van de muur.
Stap een is gezet. Eerst een paar dagen laten drogen en dat schoot de afgelopen dagen vanwege de mist niet op maar vandaag ging het helemaal goed.
Net als met het drogen van de curcuma.
Links boven zijn de plakjes die ik eergisteren sneed en binnen droogde. De rest sneed ik vanmorgen en zette ik buiten op een tafel. Dat ging geweldig want ze zijn al met de helft gekrompen.
Wel veel werk en dat terwijl een potje gemalen curcuma ongeveer anderhalve euro kost. Maar dit is leuker, biologisch en........uit eigen tuin. Het is nog wel een paar dagen doorgaan voordat ik een potje vol met poeder heb.
Aan het einde van de middag gingen we op pad voor een wandeling in het natuurpark. Als we langs de Spaanse buren rijden zien we dit tafereel.
O, wat een joekel van een palm gaan ze planten.
Maar is dat zo? Terwijl we even bleven staan kijken werd duidelijk dat er niets werd geplant.
Er was afgezaagd en vervolgens werd er afgevoerd.
Wonderlijk toch hoe het brein werkt. We komen bijna dagelijks langs dit punt en nu dachten we dat er wat werd geplant. Hebben we deze Palm dan nooit zien staan? Zouden we hem gemist hebben als we het moment van weghalen niet hadden meegemaakt?
Anyway.
In het natuurpark zit veel wild. Zwijnen, wilde geiten, herten, vossen en een berg vogels. We wandelden nu vlak voor zonsondergang en twee keer rolden er vlak voor ons stenen van de helling af het pad op.
Bergen zijn altijd in beweging en wat boven is wil naar beneden, roepen we dan altijd naar elkaar, het is de zwaartekracht.
Maar Leo werd steeds onrustiger en wilder. Waarschijnlijk van de geur van wilde dieren en ineens liep hij gewoon tegen de steile wand omhoog. We schrokken beiden van de behendigheid en zijn vastberadenheid. Het was maar goed dat hij aan de lijn zat want hadden we wel even kunnen wachten voordat meneer weer terug zou komen.
We denken dat de rollende stenen waren los getrapt door de wilde dieren.
Natuurlijk zijn deze foto’s wat later gemaakt maar het geeft wel aan dat Leo echt wel in staat is om uit onze tuin te ontsnappen als ie dat zou willen.
Met groeten Ton
Je ziet hem op de een na laatste foto naar jullie kijken ‘gaan jullie niet mee?’
BeantwoordenVerwijderenGek he dat zo boom je nu pas opvalt en eerder gewoon bij het ‘interieur’ wegvalt. Het zal voor de buren wel meer licht geven, denk ik.
En zo zagen jullie ineens een heel andere Leo. Wel goed om te weten dat ie dus heel avontuurlijk kan zijn.
BeantwoordenVerwijderenHoi Renske, Ik denk dat Leo altijd denkt ‘kom dan gaan we samen spelen’. De boom hoorde denk ik ook bij ‘ het zo gewone dat het niet meer opvalt’. Met groetenTon
BeantwoordenVerwijderenHoi Emie, Zeker en eigenlijk schrokken we van zijn ‘wild’ zijn, ook al weet je dat het een beest is. Wel een lief beest maar als ie de kans krijgt zal het niet me verbazen als hij b.v. een kip doodbijt. Met groetenTon
BeantwoordenVerwijderenHond hier is het ene moment zo gek als een deur, en vervolgens ligt ze urenlang voor pampus in de mand ....
BeantwoordenVerwijderenHoi Inge, De hond van je zoon is toch ook nog jong? Wij doen Leo soms in de kooi als hij niet tot rust komt. Anders gaat ie maar door. Wel ff lekker als ze tot rust komen. Met groetenTon
BeantwoordenVerwijderen