Brute verkrachting

Voor dat je je het beseft is het Kerst. 

Tenminste zo lijkt het wel. De tijd raast voort en weer is er ruim een week voorbij.

Zeg?

Ja

Wanneer ga je weer eens een blog schrijven?

Ik heb geen onderwerp om over te schrijven.

Gezwam. Je kan van alles vertellen over je nieuwe interesse.

Ja, dat kan maar daar heb ik schroom over.

Niet nodig. Het is jouw blog.

Eind mei las ik in het NRC een artikel van Elaine Pagel over het Christendom en dat dat Christendom in het begin helemaal niet zo dogmatisch was. Ik was meteen geïnteresseerd want ik herinnerde me eigenlijk direct een gesprek dat ik met de pastoor uit Egmond Binnen had waarin ik zei dat ’De kerk een wit gepleisterd graf was. Van buiten ziet het nog wel goed uit, maar van binnen is het dood doordat de diepere betekenis van de teksten verloren is gegaan.’

Oei en dat terwijl ik geregeld zeg, dat ik pas op mijn veertigste ben gaan nadenken.

Ik was toen een jaar of 25 en lid van het jeugdkoor dat voor een deel verantwoordelijk was voor de liederen en de liturgie van de mis. Er waren dus regelmatig bijeenkomsten. Tijdens een van die bijeenkomsten haalde de pastoor aan dat het nieuwe testament weliswaar een vastgesteld geheel was, maar dat er in vroeger tijden ook andere teksten bestonden die daar bewust buiten gehouden zijn. Gnostische teksten.

Ach en dat was het wel zo’n beetje en verder dacht ik er niet aan.

Wel ben ik langzamerhand afgehaakt en een jaar of tien geleden zelfs officieel de kerk uit gestapt.

Inmiddels ben ik via het artikel in het NRC allerlei artikelen en boeken, geschreven door Bram Moerland, gaan lezen over gnostiek en tjeetje het is zelfs nog interessanter dan mijn andere grote passie: bodemleven. En .....Rick leest net zo hard mee en samen kunnen we dan lekker discussiëren.

Tussen het lezen door is er net tijd om te werken en soms ook wat over de dijk te lopen.

Dit was vrijdag 26 juni. Een heerlijke zwoele avond. Rick had avonddienst en ik nam mijn gnostieke boek mee en las een uurtje in alle rust op een bankje met dit uitzicht.

De planten van de Daglelie die ik op Texel kocht hebben hun eerste bloemen. Hemerocallis ‘Golden Pride’

Hemerocallis ‘Paul Weber’

Ik vind ze prachtig. Ik wacht alleen nog op het opengaan van Hey There, met een rode bloem.

Afgelopen dinsdag, het bleef droog trouwens, stak de toren wel heel duidelijk af tegen de donkere wolken.

Rick heeft zich de verzorging van de pompoen toegeëigend en houdt nauwlettend de bestuiving door de hommels in het oog. 

Ik zie niet dat die hommels die bloemen bezoeken hoor.

Wacht maar tot het warmer wordt dan komt het wel goed, zei ik.

Toch duurde het hem te lang, de vrucht die ik eerder aankondigde op het blog is afgestoten, en greep hij in. Hij plukte een mannelijke bloem van de plant af en drukte die op een vrouwelijk exemplaar. En......zie hier het resultaat. De vrucht moet wel van de brute actie zijn, want daarna zou van natuurlijke bestuiving geen sprake meer kunnen zijn.

En eindelijk: vanmorgen weer eens zingen met het dirigenten oefenkoor. Nou uh koor. Een kwartet met drie dirigenten. Zee leerzaam en leuk.

Met groeten Ton