Woest

Het zag er wat somber uit gisterochtend. Het bleef bij dreigen en ik maakte een droog rondje dijk.

Het was al een tijdje geleden dat het zo bewolkt was en dan valt het me extra op dat de kleuren zo mooi zijn. Ik geniet dan ook van het jonge lindegroen tegen de baksteen muur.

Bijna net zo mooi als de tulpen die zaterdag ineens voor onze voordeur lagen en dat is dan bijna weer net zo leuk als de oranje tompoucen die de buurvrouw maandag kwam aanbieden.

Tja en vandaag gaat de rem er weer op. De aanwas van coronakilo’s moet maar weer eens stoppen, bijna twee verzamelde ik er. Want ook hier wordt minder bewogen en is er meer tijd om te snoepen. Verklaarbaar vanuit stressvolle tijden en gemis aan sociale contacten. Gewoon wat teveel troostvoedsel  waar ik slecht weerstand aan kan bieden. Zo stond er na de tompouce van de buren ook in de hospice weer van allerlei oranje lekkers klaar. Maar ook in de Hortus wordt de vrijwilliger verwend met zoet.

Misschien geeft het gewicht wel een wat vertekend beeld. Volgens Rick ‘staat er inmiddels een kilo haar op je hoofd’. Ja het kapsel is wat woest.

Ik lijk wel een Spanjaard. Vanmorgen regende het en besloot ik pas naar de hortus te gaan als het droog zou zijn en dat werd het al snel. Heerlijk om weer bezig te zijn en ondertussen wat te kletsen met andere vrijwilligers.

En hoe anders zag vanmiddag het rondje dijk er uit vergeleken met gisteren. 

Of het nu van het beetje regen komt weet ik niet maar ineens zag het geel van de paardeblommen.

Zoals vaker in het voorjaar zit de bewolking dieper in het binnenland en is de kuststrook Helder. Duidelijk te zien. Komt door het relatief koude zeewater.

Met groeten Ton