The Ground

Ik weet het. Ik zeur dat het saai is hier maarrrrrrr......... Had ik gisteren dan niet een geweldig daggie uit?

En dat daggie uit is inmiddels op zes blogs besproken. Eigenlijk op zeven maar een blogster moest verstek laten gaan vanwege ziekte en nee: geen Corona. En al die blogs staan in de kolom links. Klikken dus.

De jaarlijkse bijeenkomst van ons blogclubje in Utrecht. Wederom in Bar Beton. Eigenlijk maakt het niet uit waar we zitten want het gaat om het gezelschap en dat was goed.

En waarover spraken wij, want we lezen elkaars blogs dus weten we best wel wat van en over elkaar. Toch blijft er meer dan genoeg over.

Zo kwam onder andere de invloed van het geloof op ons leven ter sprake. 

Ik ben katholiek opgevoed en natuurlijk moesten mijn broers en zussen naar de kerk op zondag en baden we voor en na het eten. Probeerden mijn ouders ons de normen en waarden die daarbij horen aan ons over te brengen. Maar van grote dwang of zwaarte heb ik nooit iets gemerkt. En ik dacht dat dat eigenlijk normaal was. Nee dus. Er kwamen best wat voorbeelden van katholieke verstoting, uitsluiting en dreiging met hel en verdoemenis boven tafel.

Omdat ik het vaak schreef weet bijna iedereen dat ik een snoeperd ben dus kreeg ik bijna alle koekjes aangeboden die bij de koffie en thee werden werden geserveerd. Maar sinds ik op mijn suiker inname let sla ik al die aanbiedingen vriendelijk af. En dat gaat eigenlijk best makkelijk.

Vorig jaar was ik er voor het eerst bij en tja wist ik dus niet dat de dames allemaal leuke kleine zelfgemaakte attenties hadden meegenomen. Oeps, en ik had natuurlijk niets mee. 

Ook deze keer waren er met liefde en aandacht gemaakte kleinigheidjes. 

Thuis gekomen maakte ik eerst een foto van de presentjes waarbij ik ineens bedacht dat hetgeen ik had gemaakt er natuurlijk niet bijlag en ook niet eerder een foto van had gemaakt. 

Een kaart die gemaakt was van Verkade albums van Thijsse, een kaart met eigen foto,  een gehaakte pannenlap, een doosje met paaseitjes en een doosje suikervrije snoepjes. 

En waar ik gisteren keurig en standvastig alle koekjes had afgeslagen werd eenmaal thuis de verleiding van de paaseitjes mij te groot. Het blauwgestreepte doosje is dus leeg.

Maar gelukkig posten de medebloggers foto’s waar ook mijn presentje opstond.

Nadat in januari de datum voor de bijeenkomst vast stond ging ik in Spanje aan de slag om een eenvoudig zelf in elkaar te zetten leuke originele attentie te bedenken. Er moest in ieder geval een aandeel inzitten van Malle Pietje en als echt kind van mijn moeder ‘moest het ook praktisch en bruikbaar zijn’.

Elke keer als we vanuit Spanje naar Nederland gaan, zitten er van die heerlijk geurende stukken handzeep in mijn rugzak. Dus dat die een geschenk zouden kunnen zijn kwam al snel naar boven. Maar ja, van gewoon een stuk supermarktzeep geven word een mens niet opgewonden.

Het moest in een soort jute zakjes. Maar waar haal ik jute vandaan. 

Nou MP haalde uit de containers een soort van bedsprei om te gebruiken om de terrastegels te beschermen als we de muren gaan schilderen (ooit) en daar maakte ik zakjes van.

Wel een heel gedoe want ik wil dat eigenlijk perfect gedaan hebben. Allemaal uniform en met hele kleine steekjes in elkaar gezet. Maar de stof is zo los geweven dat de naden steeds losrafelden. Wat dan weer een aanslag is op mijn geduld en uiteindelijk het humeur. Anyway. Uiteindelijk had ik keurig zeven zakjes die allemaal verschillend waren en waar een koordje in moest om ze dicht te trekken. 

Daarvoor trok ik lange draden uit het sprei en draaide die met behulp van de boormachine in elkaar tot touwtjes.

De geschiedenis herhaalt zich want dit jaar was Sjoerd er voor de eerste keer bij en die .......... 

Kortom: dank dames en heer. Het was me zeer aangenaam en ik kan er weer een paar dagen tegen.

Ik kwam in een leeg huis omdat Rick aan het werk was maar die had in de tussentijd mijn muziekboek aangevuld met bladmuziek. Nieuwsgierig als ik ben moet ik daar dan meteen in kijken.

Want was is er?

Omdat Rick in Spanje het koor leidt als, tijdelijk, dirigent is hij hier in Nederland begonnen aan de studie koordirectie. Dat is niet alleen voor hem interessant maar ook voor mij want ook ik struin door de boeken met Muzikale stijlgeschiedenis, Eenvoudige algemene muziekleer en In koor: natuurlijk zingen. 

Ook ga ik meezingen in het Dirigenten Oefenkoor en daar is die bladmuziek voor.

En wat een mooie liederen zitten ertussen.

Vooral deze. Beslist zeer religieus maar wat een prachtige melodie. The Ground van de Noorse componist Ola Gjeilo.

https://www.youtube.com/watch?v=AMzvVeE4mec

En het was al een prachtige dag.

Met groeten Ton