Gestolen uurtjes

Is het nou echt zo erg?

Nou, dat nu ook weer niet maar we missen het Spaanse leven, ook al zitten de dagen vol.

Zo reisde Rick maandag naar Zaandam voor een bezoek aan de oogarts en bezocht ik een orthopeed in Den Helder.

Oei, ik krijg een prikbehandeling om de gevolgen van de Dupuytren in mijn rechterhand te verminderen maar dan moet ik wel eerst in overleg met de hematoloog van de Van Creveldkliniek in verband met mijn Hemofilie. Wat een gedoe, denk ik dan meteen.

Gelukkig kon ik gisterochtend een opengevallen plek opvullen en toog ik naar Utrecht. Daar maakte ik meteen kennis met de nieuwe hematologe (ik was al vijf jaar niet meer op controle geweest) die onder andere de medicatie verzorgde voor de bloeding die ik had in Oostenrijk op weg naar Rome (kom je dan wel voor een controle als je terug bent.)

Na een uurtje was alles geregeld en stond ik weer buiten. Ik ging met de nieuwe tram richting de stad. Halverwege stapte ik uit om door het centrum naar het station te lopen. Heerlijk want het zonnetje scheen er even lustig op los. 

Eenmaal in de grote stationshal hoorde ik de klanken van blaasinstrumenten en dan ben ik meteen een en al oor. Blaasmuziek zit diep in mij omdat ik van mijn achtste tot mijn vierentwintigste jaar trompet speelde. De musici waren beslist opgeleid aan het conservatorium want het klonk prachtig. Dus kocht ik een bekertje koffie en zat een kwartiertje op een bankje te genieten.

Tegen de tijd dat ik thuiskwam was Rick op zijn werk.

Die kwam zo rond half twaalf thuis met een door bloed bevlekt werkschort.

Tja, wat daar nu mee te doen?

Zoeken op internet gaf dat het kledingstuk zo snel mogelijk in het water gelegd moest worden. Oei, deze bloedvlekken waren inmiddels al helemaal ingedroogd.

Dus zette ik Rick’s jasje in een emmer met water en azijn. Dat was de volgende tip op het www.

Het bracht me wel meteen terug naar de tijd van mijn jeugd toen er in de badkamer van het ouderlijk huis regelmatig een emmer met een deksel stond die ik als nieuwsgierig Aagje natuurlijk moest oplichten.

Anyway.

Zo sterk als een nat vloeitje was ik vanmorgen.

Donderdagochtend is Hortusochtend. De wekker stond keurig op acht uur ingesteld en die ging ook precies om acht uur wekkeren en ik? 

Ik had geen zin en bleef liggen. Het was me té koud en te onaangenaam (op dit punt maakt koud douchen dus geen verschil.)

Wel genoot ik vandaag van de ‘gestolen’ uurtjes want als je zo iets doet moet je er wel van genieten natuurlijk.

Met groeten Ton