Sinds ik zoveel mogelijk probeer te weten te komen over permacultuur wordt een ding steeds duidelijker: observeer wat er gebeurt.
Tja en ik schrijf hier regelmatig dat ik soms wel dingen ‘zie’ maar dat het brein of eigenlijk ik er vervolgens niets bewusts mee doe. Ik zie het als een soort kennisneming en dat is het.
De nachten zijn nogal koud de laatste tijd en er ontstaat dan condens.
Overal?
Nee.
Over de pergola groeit een jasmijn.
Echt heel dik of dicht is het pakket niet.
Toch is er voldoende groen aanwezig om het waarschijnlijk net iets warmer te houden zodat er op de ijzeren balken geen condens kan ontstaan. Het terras eronder is droog.
Waar de jasmijn afwezig is liggen er onder het ijzer van de pergola een streep van druppels.
Hetzelfde doet zich voor onder de acacia. Een mooie cirkel grond onder de boom is ‘s morgens droog terwijl voorbij de kroon de grond behoorlijk nat is.
De Ficus benjamina die ik ongeveer twaalf jaar geleden uit een container viste begint pas de laatste jaren flink te groeien. Nu stonden er wel een stuk of acht stammetjes in de pot en ik plantte het indertijd geheel in de tuin. Maar nu wordt dat wellicht wat veel van het goede, zeker als ie in het huidige tempo doorgroeid, en leek het me verstandiger om slechts de mooiste stam te behouden.
En na tien minuten was de klus geklaard.
Tijd voldoende over om het huis te kuisen. Gasten vormen altijd een mooie reden om De Klompen weer eens flink onder handen te nemen.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten