Scheerschuim

Het was gisteren zo’n typische donkere dag voor de midwinterfeesten.

Zo zag het er in de zonnigste stad van Nederland uit om half tien.

En zo om half vier. Weinig verschil dus.

Dan ziet het er vandaag toch wel een stuk plezanter uit.

Wij brengen de dag, tot half drie, op bank door. Rick leest en ik spit YouTube door op info omtrent het regenereren van het bodemleven. Oei, overvalt de gedachte me steeds, waarom wist ik dit allemaal niet eerder? Was ik dan zo blind? Of ging mijn interesse daar toen niet naar uit?

Het heeft ook geen zin om daar een antwoord op te krijgen. Nú interesseert het me en nú heb ik tijd en tuin genoeg om me er de rest van mijn leven mee bezig te houden. En wie weet wat ik de komende jaren nog kan bereiken, niet alleen op mijn eigen stukje aarde maar wellicht ook nog in de gedachten en vervolgens in tuinen van anderen.

Na drieën gaat Rick werken en draai ik een dienst in het Hospice. Daarmee wordt het midwinterfeest voor ons waardevol. 

Wel liep ik nog tegen een klein probleempje aan: de bus van het scheerschuim was leeg en..... we zagen eruit als landlopers. Niet Kerstwaardig dus en scheren met shampoo gaf een wat mottig effect op de wangen.

Dus was ik blij dat de supermarkt open was.

Zullen we de kerstboom opzetten voor de familie K, stelde Rick op een regenachtige dag in november voor.

Leek me een goed idee en samen brachten we De Klompen in kerstsfeer. 

De vrienden komen vanmiddag aan op de Spaanse berg en blijven een week.

Wij wensen hen en een ieder die mijn blog leest, nou uh eigenlijk iedereen dus, fijne feestdagen.

Met groeten Ton