woensdag 30 oktober 2019

Er gebeurt niet veel.

Er gebeurt niet veel op de berg. Nou uh niet met of door ons. Moeder natuur is wel druk en laat zich van haar mooiste kant zien waar wij dan weer dankbaar van genieten.

Lens wolken en zo’n breking van het licht in een hoge wolk. Tekenen van een koude bovenlucht maar dat hoort dan weer bij de verwachte regen.
Dit hebben we in ieder geval gehad. Dat van die regen .........



17.50



18.10 Verder zijn de foto’s gemaakt met twee minuten tijdsverschil.












Met groeten Ton

maandag 28 oktober 2019

Bewolkt


Gewoonlijk is een ‘mooie’ zonsopgang met een kwartier wel ongeveer klaar. Vandaag bleef het een uur of twee een meer dan mooi schouwspel, volgens mij vanwege de bijzondere bewolking.



7.25 


7.29 Recht boven mijn hoofd.


7.31. 


7.43 Richting Afrika dus zuid.


7.44 Richting noord oost.


9.12 De zon staat al behoorlijk hoog en vet achter de bewolking maar de kleuren blijven prachtig net als het spel van de lichtvlekken op het water.


9.30 Boven zee begint de lage bewolking op te bollen. Ik denk dat ik deze foto het mooist vind. De wolken lijken op door de wind scheefgegroeide bomen op een grote vlakte. De foto is bijgesneden want.....


zo zag het er vanuit De Klompen uit. 



9.30. Uiteindelijk werd het natuurlijk weer zonnig maar dat was té gewoon voor de gevoelige plaat.


Met groeten Ton

zondag 27 oktober 2019

The day after

De slingers werden opgehangen,


er werd voor me gezongen, ik kreeg zoenen en beste wensen, kaarten, kado’s en visite. Wat wil een mens nog meer?


Wat kreeg ik allemaal? Een regenmeter met gedicht, een slanghaspel met 20 meter tuinslang van Rick. Een kaart van zus en drank, een grote rijpe mango en bonbons van de visite. Plus nog een paar stekken maar die liggen buiten.

Ik had een heerlijke dag en dan is de dag erna altijd een beetje ‘stilte na de storm’. Loop dan een beetje te dolen met mijn ziel onder mijn arm en de eerste dag van de wintertijd duurt ook nog eens extra lang.
Ga maar op een bedje liggen en geniet van de zon, riep Rick na een uur.
Dat doe ik dan en puzzelde vervolgens drie sudoku’s nummer negen in elkaar en toen was de rust er weer.
Gedeeltelijke rust dan want er zijn natuurlijk altijd nog restjes cake, chocolade, nootjes ijs en nog wat zaken. En die roepen: eat me. 

Dus tussen dat snoepen door dacht ik: wat ga ik doen? Als kind ging ik na mijn verjaardag spelen met mijn kadootjes.

Dus eerst de slanghaspel in elkaar zetten.
Uitpakken en gebruiksaanwijzing lezen. Shit. Er ontbreekt een deel.
Rustig blijven, maande alter ego Malle Pietje direct.
Ik liep naar Rick voor overleg en nee die had ook geen zin in een extra ritje naar Leroy Merlin in Malaga voor een ontbrekend buisje dus kon Piet zijn gang gaan.
En natuurlijk had die nog ergens een buisje dat dienst kon doen.


En zo kregen de wieltjes een as van een stuk aluminium pijp die Piet al eens meenam uit de container. Komt tenslotte altijd van pas.


En klaar is Kee uh Piet.



En dan zijn de tuin en ik helemaal in ons nopjes.

Ook plantte ik de stekken en kreeg de regenmeter een plaats in de tuin. Nu nog regen. Dat staat trouwens weer in de voorspellingen. Vamos a ver.

De helende werking van muziek gaat ‘s nacht nog aan me voorbij. De MP3 speler is zo dood als een pier. Ik zocht op het www naar de gebruiksaanwijzing waarin stond dat als je de speler een half jaar niet zou gebruiken je hem dan na drie maanden eens zou moeten opladen. Nou deze was al een jaar of vijf niet gebruikt. 
Kom dacht ik, dan luister ik toch via YouTube. En dat ging goed. Nou uh voor één stuk muziek dan he, want toen dat was afgelopen kreeg ik reclame waar ik wakker van schrok. 
Als ik nu goede ogen had zou ik meteen wat anders kunnen intikken maar zonder bril zie ik slechts een rechthoek oplichten. Dus dat vraagt nog wat.

Met groeten Ton

vrijdag 25 oktober 2019

Tijd voor een beetje kleur

Sind het overlijden van vriend Ton kregen we van nog vijf mensen een overlijdensbericht. Allemaal mensen die een tijd deel uitmaakten van ons leven. Het doet ons beseffen dat we nogal sterfelijk zijn en dat we dankbaar zijn met het leven en het leven dat we hebben.


Nou daar hoort een bloemetje bij. Een Tradescantia. In Nederland een kamerplant, hier kan ie gewoon buiten. De druppel is van, jawel, echt regenwater. 


Na het schilderen van de plantenbak in fuchsia kwam ik op het idee om een paar stenen voor de arroyo te beschilderen. Daar haalde ik gisteren extra verf  voor.


Zo zag de arroyo er een paar maanden gelden uit.


Nu staat hij er wat meer gekleurd op. Ook plantte ik er Irissen bij en Aspidistra. De laatste is een plant met grote donkergroen bladeren en heet in het Engels Cast iron plant omdat hij onverwoestbaar is. En dat is ie ook maar hij stond in de tuin teveel in het licht en dan worden de bladeren geel. Dus stekte ik de plant en zette ik ze langs de arroyo waar ze meer in de schaduw staan.


In de roze plantenbak staan toch geelbloemige planten omdat Rick ze zo mooi vond. 


En Rick had een idee om het natuurstenenbankje op het wittewijnterras geel en blauw te schilderen.

Inmiddels is bijna alles in gereedheid gebracht om mijn eenenzestigste geboortedag te vieren. De cake is gebakken en de slingers worden als verrassing morgenochtend opgehangen. 
Vieren dat leven. 
Niks zeuren over een ouwe kop of grijze haren.

Met groeten Ton

woensdag 23 oktober 2019

Fuk fuk fuksia





Wat voor kleur zou ik de ‘nieuwe’ plantenbak geven?


Er is voldoende blauw.

In El Acebuchal zag ik mooie groene en lilapaarse potten staan. Misschien is dat wat.


Nou ja, het werd fuchsia als ondergrond en rood op de bovenliggende strepen. Het was even schrikken maar ik vind het mooi. Ik zal er geen geel bloeiende planten inzetten denk ik.

Kom, dacht ik, laat ik meteen eens iets geks doen. 
Ik haalde een grote steen uit de Arroyo de las Galochas en schilderde die roze. Wilde eigenlijk meer stenen schilderen maar het begon te regenen.
En regen gaat boven alles.



Ik begin op een Spanjaard te lijken want bij de eerste druppels stop ik met werken en ga naar binnen.
Daar zat Rick een beetje zielig te doen want die wil dat de kachel aangaat. Dat mocht want het was binnen inmiddels 19 graden en onder de twintig mag de kachel aan.

Dus...... tadaaaaaaaaa de eerste kacheldag.


Oh en in de warme straling is het heerlijk doezelen.

We zagen gisteravond ‘dokters van morgen’ over muziektherapie in ziekenhuizen. Keek er niet van op hoe die baby’tjes reageren op muziek. Als vrijwilliger bij Stichting de Regenboogboom heb ik vaak genoeg ervaren dat muziek helend werkt bij dat kleine spul. Trouwens bij wat oudere kinderen ook.

Nog wat mijmerend over het programma moest ik denken aan mijn ‘hapjes uit de nacht’. Meestal ben ik rond een uur of vier wel een tijdje wakker. Gelukkig hoef ik niet vroeg op om te werken dus stress heb ik er niet van, maar verveel me wel als het langer dan een uur duurt.
Ik herinnerde me dat ik toen ik jong was vaak met muziek aan, koptelefoon op, in slaap viel. Zou ik nu met muziek die wakkere uren kunnen verkorten?
Dus zocht ik overal en vond tenslotte ook mijn ouwe MP3 speler. 
Die gaat vanavond mee naar bed.

Met groeten Ton

dinsdag 22 oktober 2019

Afscheid


Vanmorgen hebben we zus naar het vliegveld gebracht. Ze is eerder naar huis dan gepland in verband met het overlijden van onze zwager.
Omdat mijn oudste zus en haar man al zes jaar geen contact meer met mij hebben besloot ik hier te blijven.




Het zou gaan regenen werd er gezegd, dat maakt het wel makkelijker om naar huis te gaan zei ze. En het zag er ook best wel bewolkt uit vanmorgen.
Maar tegen de tijd dat we bij het vliegveld waren was al duidelijk dat de bewolking boven zee hing en daar waarschijnlijk zou blijven.

Na afscheid van zus brachten wij een bezoek aan de Decathlon om onze meer dan versleten wandelschoenen te vervangen.
Daarin slaagden we met een mazzeltje want ik had uitverkoopies. Ik kocht ook nog een pet om mijn gevoelige oorranden te beschermen en Rick een paar skihandschoenen.
Meteen door naar LeroyMerlin voor een verjaardagscadeau. Maar dat is voor later.

Terug richting Cómpeta werd het wel meer bewolkt boven het land.
zou het dan toch........?
  

Indrukwekkende luchten boven onze hoofden.


Met af en toe een lichtflits en gedonder.


En ja: tegen drie uur begon het eindelijk te regenen en kwam er een pinkdik straaltje water van het 120 vierkante meter grote dak af.
Dat werd niet meer en om vier uur scheen de zon.



En was dit de opbrengst in de regenmeter.

Beslist teleurstellend. Morgen gewoon het watersysteem maar weer aanzetten want DANA is voorbij.


Met groeten Ton

zondag 20 oktober 2019

Was ik een dier, vrat ik ze wellicht op

Niet persé heel fijn om ‘s nachts wakker te worden, maar als het van regen is knijp ik een oogje dicht. Nou uh, doe ik een oogje open.
Jammer genoeg duurde het hoogop vijf minuten en vanmorgen schatte ik in dat er ongeveer twee mm was gevallen.
Niet bepaald een eind aan de droogte, maar met alles ben ik blij.


Er trok een strook bewolking over aan de oostkant van De Klompen en derhalve lagen die tot een uur of elf in de schaduw, daarna scheen de zon weer als bijna altijd.

Dat was wel fijn want we hadden een lunch afspraak met de heren van B&B Los Dos.



Na een heerlijke maaltijd was het tijd voor een minder prettige aangelegenheid.

Jaren geleden plantte ik op het lege perceel Agave americana om aardverschuivingen tegen te gaan. Maar inmiddels is er een kever in opmars die eitjes legt in het hart van de plant waarna die afsterft.
Gisteren zag ik dat van een plant de bladeren wat slap waren en dat is een teken dat de plant is aangetast.


Natuurlijk was ik te laat voor een ‘voor en na’ foto maar dit is de Agave die naast het aangetaste exemplaar staat.


Met een zaag zaagde ik eerst de slappe bladeren weg. Daarna kon ik het hart van de plant er gemakkelijk uittrekken.


Meteen was duidelijk hoeveel larven er in zo’n plant kunnen zitten. Het leek wel een gatenkaas en de dikke witte larven, zo groot als het kootje van mijn pink,  zijn duidelijk te zien.


Dit is de rozet die achterbleef. Het is eigenlijk alleen nog maar een gat.


Een gat met een heel stel larven.
Het geheel ruikt naar zurig kuilgras want met het afzetten van de eitjes spuit het vrouwtje ook een enzym in dat het zachte materiaal verteerbaar maakt.


Met zaag, hark en schaar zag het gat er na een half uur zo uit. Geen larve meer te zien en als ze er nog wel zijn hoop ik dat ze uitdrogen.


De resten laat ik een paar dagen drogen zodat ook daar de larven die ik over het hoofd zag zullen doodgaan.



De bladeren met de dikke bladvoet liggen om dezelfde reden in de zon.

Ik moest er wel eerst even over nadenken. Wat doe ik met die larven?
Was ik een dier vrat ik ze wellicht op. Maar als mens stuiten larven me tegen de borst.
Als ik de plant laat staan of in delen de helling afgooi zullen de larven uitkomen en andere planten aantasten. Maar vind ik dat erg?
De plant hoort hier niet van nature en ze hebben levensgevaarlijk scherpe punten.
Maar anderen vinden ze wellicht wel mooi en als alle agaves opgevreten zijn, zullen de kevers misschien wel aan planten beginnen die ook ik mooi vind.
Dus toch de larven en kevers maar zoveel mogelijk gedood. 
Voorwaar geen klus waar ik blij van word maar waar ik toch achtersta.

Met groeten Ton