Schande, nog geen boerkaverbod hier

Van Bingen naar Alzey, 42 kilometer. 54474 Stappen.

Het was een bijzondere ervaring om in de daklozenopvang te slapen. Nou uh, de daklozen noemen het zelf een herberg en het slapen was net als elke willekeurige andere plek, misschien wat lawaaiig, maar de gesprekken en de gang van zaken waren laten we zeggen: anders.

Onze waarnemingen zijn op een ervaring gebaseerd dus beslist niet wetenschappelijk onderbouwd.

Er lijkt weinig samenhang tussen de mensen onderling terwijl ik dacht dat een gezamenlijk lot wel zou binden.

Wat me ook opviel is het grote verschil tussen de mensen. Er waren er met een geestelijk probleem maar anderen waren onderlegd, spraken Engels en hadden beslist iets van bezit. In het algemeen leek men het leuk te vinden om de ‘nieuwe daklozen’ te ontmoeten, jullie zijn nu toch ook dakloos, ook al waren er twee die bijna schuw waren en direct na de maaltijd wegliepen.

We kregen wel meteen tips om op andere plekken gratis te slapen of te eten. Ook welke supermarkt de beste of goedkoopste koffie heeft.

Om zes uur ontbijten daarna de huisbewaarder hartelijk bedankt en op pad. 

Rick had een pittige tippel in gedachte en dat werd het ook.

We kregen een tip om Maps.me te gebruiken. Dat is wel wennen, maar met alle routeplanners tezamen werd het een mooie route. Ook is fijn om weer uit het Rijndal te zijn. Ruimte en rust willen we hebben. Ook al kwam dat pas later. Eerst door zo’n leuk oud holweggetje.

Ik weet het niet met die witte wijn dit jaar: er zitten veel slechte trossen tussen.

Er zaten er zes op het landje.

Dan is de ruimte en meteen veel ook. Veel van hetzelfde ook trouwens. Hoeveel druiven, graan, suikerbieten is er nodig?

Dit echtpaar zet zich in om meer plekjes in de velden maken waar je leuk kan zitten. 

En natuurlijk moet ik even op de schommel die er naast staat.  Brengt me altijd terug naar mijn jeugd want ik schommelde wel tot ik 12 jaar was. Heerlijk.

O dacht ik vanmorgen ineens, je moet wel een beetje gek zijn om naar Rome te gaan. In ieder geval moesten we richting Zotzenheim.

Volgens mij is er in Duitsland geen Boerkaverbod. Er ligt hier nog een mooie taak voor GW.

De dorpjes rijgen zich aaneen. Jammer dat er geen supermarkten of barretjes zijn. Water krijgen we altijd als we er om vragen, maar we kregen na vijf uur toch wel honger. Dus aten we wederom bramen, die we hoog uit de struiken plukte, en kleine gele pruimpjes.

De lucht betrok langzaam aan en zo tegen drie ontstond er een dik vet onweerscomplex.

De bui zaten we uit onder een groot afdak.

En mazzel als altijd bleef het daarna lekker droog en konden we laatste zeven kilometer lopen. Tenminste: dat dachten we.

We kregen geen onderdak in het ziekenhuis of bij de kerk. Ook was er geen daklozenopvang nadat die vorig jaar is afgebrand en ook geen jeugdherberg. Dus werd het de camping maar daarmee kwam er nog wel vier kilometer bij.

Daar kwamen we om zeven uur aan. Meteen de tent neerzetten, douchen en genieten van de stilte. Want stil is het.

De daklozen waren heel tevreden met de opvang in Bingen. Slechts een nadeel: het lawaai van de treinen.

Ik wil iedereen bedanken voor de leuke berichten, tips en vragen. 

Met groeten Ton