Pap in de benen

Van Weissenheim naar Speyer, 32 kilometer. 53349  Stappen.

De oplettende lezer heeft misschien gezien dat er gisteren wel heel veel stappen gezet zijn. Het duurde bij ons een tijdje voordat we daar een verklaring voor hadden. Omdat Rick de route regelt gebruikt hij nu mijn telefoon want daar staat Maps.me op. En Rick neemt aanmerkelijk kleinere stappen.

We zaten in Bad Dürkheim op de camping. Dat ligt westelijk van de route die we voor onszelf hebben uitgestippeld (wij hebben de route in grote lijnen zelf bedacht (er leiden vele wegen naar de Italiaanse hoofdstad) en Maps leidt ons er keurig via de leukste paden langs. 

Vanaf dat punt zou het een kilometer langer zijn om naar Speyer te wandelen dan vanaf Weissenheim waar we ware; gestopt met wandelen.

Dus, “zouden we vanaf Durkheim verder gaan? Dat scheelt tijd met wachten op de trein en we zouden geld uitsparen.”

Eigenlijk wel aantrekkelijk maar ja, dan hebben we geen ononderbroken lijn gewandeld. Dus werd de finale beslissing vanmorgen genomen toen we om half zes wakker waren en Rick de regenradar bekeek. Laten we de tent snel inpakken want het gaat zo regenen. Wat het ook deed maar toen zaten de spullen al lekker in de rugzakken. En omdat we zo vroeg waren en we het toch eigenlijk ook een beetje raar vonden om vanaf Durkheim te lopen gingen we met de trein terug naar Weissenheim.. 

Daar moesten wel eerst de poncho’s aan en toen weer uit en daarna weer aan etc.etc.

Pelgrimeren is net een afspiegeling van het leven: soms gaat het makkelijk en soms kost het wat meer moeite. Net als met wielrennen. Soms kunnen de benen alles en de volgende dag zit er pap in. Gisteren was een geweldige dag. We liepen als speren en kwamen eigenlijk hoentjes fris op de camping aan.

Vanmorgen kwam ik gewoon weg niet op gang. Slappe pap in de benen, ogen die maar niet echt open wilde gaan en een nieuwe blaar die zich aandiende. Regen en warmte en Maps die ons over natte graspaden stuurde. Nee het wilde niet vanmorgen. s’ Middags werd het pas beter toen werd de pap gel.

We werden langs een beek naar een Romeinse weg geleid. Staaltje vakwerk. Nog steeds stevig, egaal en verhoogd.

Waar we gisteren door grote velden met graan, mais en suikerbieten liepen was het vandaag groentendag. Uien, prij, sla, bonen, pompoen, wortelen en kolen. En er werd geoogst wat duidelijk op de weg te zien was.

Glibberig en smerig. De broeken moeten flinks geschrobd worden vanavond.

De oogst wordt binnengehaald door louter buitenlandse werknemers. Daar bedoel ik als Kaaskop dan niet Duitsers mee.

Rick wil altijd zijn ‘Nijmeegse’ momentje hebben als we over een snelweg gaan. Hij gaat dan zwaaien naar Nederlandse auto’s en wacht dan op reactie. Die komt dan vaak met een toetertje of zwaaien.

Zijn ze de tocht naar het zuiden aan het plannen?

Er moest wat tussentijds gepleisterd worden.

Als het enigszins mogelijk is kopen we eten of drinken in de supermarkt om de kosten een beetje in de hand te houden. Dat moeten dan wel grote zijn zoals LIDL, ALDI, NETTO of Penny want die hebben ook koffie om mee te nemen. Ze moeten dan wel op de route liggen en dat was alleen aan het einde van de dag het geval. Dus namen we toch maar eens koffie met taart bij een Backerei.

Zeg uh, heb jij nog wat extra servetjes?

Hoezo?

Nou ik uh heb zelf niet genoeg.

Waarvoor, kwam er plagerig achteraan.

Soms is sanitair net een stad te ver en zijn er servetjes te kort.

Dan vraag ik een pakje Tempoteam aan het universum.

Ik zie ze geregeld liggen op het fietspad en ja, warempel. Vlak voordat we het bos uitkwamen.

Wel een ander merk maar geschikt voor het doel.

Bij de kerk was geen plaats om te slapen.

Het lijkt vaker niet dan wel te lukken. Waarom? Onze mogelijke verklaringen: waar het lukte leek de kerk over voldoende middelen te beschikken, bij andere kerken lijkt dat niet het geval. Ook zijn veel parochies samengevoegd en is er in kleinere plaatsen niemand op het pfarrbüro, openingstijden zijn verkort en dan is het ook nog vakantietijd waardoor het bureau soms helemaal gesloten is.

Dus zitten we wederom op een camping. Wel een leuk klein gemoedelijk dingetje. Beetje armoedig zelfs maar het sanitair is schoon en het water warm.

We zijn te laat aangekomen om de was te doen. Dat wassen lukt wel maar drogen is dan het probleem. En tijdens het opzetten van de tent begon het zachtjes te regenen. Inmiddels is het droog, hebben we contact met de buren en is het rustig.

Morgen wandelen we minder kilometers om wat meer tijd in de middag en avond te hebben voor wassen en drogen en rusten.

En morgen met powerbenen de weg op.

Met groeten Ton